Κυκλοθυμία, πονοκέφαλοι και στομαχικές διαταραχές είναι μόνο μερικές από τις καταγεγραμμένες παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών. Η μαζική συνταγογράφηση φαρμάκων κατά της κατάθλιψης, όπως οι λεγόμενοι αναστολείς της επαναπρόσληψης της ουσίας σεροτονίνης έχει οδηγήσει πολλούς ασθενείς σε κατάχρηση.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ περίπου 350 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από κατάθλιψη. Από αυτούς η πλειοψηφία προέρχεται από χώρες με σταθερή έως ισχυρή οικονομία. Πρώτη στην κατανάλωση αντικαταθλιπτικών τα τελευταία δέκα χρόνια είναι η Ισλανδία.
Ακολουθούν η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Δανία και η Σουηδία. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ισλανδία το 2008 σχεδόν το 30% των γυναικών ηλικίας άνω των 65 ετών έπαιρνε αντικαταθλιπτικά. Αυξητικές τάσεις παρουσιάζει η χρήση αντικαταθλιπτικών και στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου (Iσπανία, Πορτογαλία, Ιταλία), κάτι που, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, σχετίζεται με την οικονομική κρίση κατά την περίοδο 2007-2011.
Αυτό, όμως, που σίγουρα εκπλήσσει είναι τα στοιχεία για την ευημερούσα Γερμανία. Κατά την ίδια περίοδο, και ενώ η Γερμανία δεν επηρεάστηκε παρά ελάχιστα από την κρίση, η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών παρουσιάζει και εκεί αύξηση της τάξης του 46% σε σχέση με προηγούμενα έτη. Αν και το ποσοστό που αντιστοιχεί στην ημερήσια κατανάλωση αντικαταθλιπτικών ανά 1000 κατοίκους στη Γερμανία είναι μόλις 50 δόσεις ανά ημέρα, δηλαδή κάτω από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ (που ανέρχεται στις 56), παρατηρείται σημαντική αύξηση.
Στην πραγματικότητα, όμως, η ψυχική υγεία δεν αποτελεί πρόβλημα αποκλειστικά του αναπτυγμένου κόσμου: Διαταραχές όπως η κατάθλιψη είναι εκτεταμένες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η κατάθλιψη φυσικά επιφέρει μεγάλο ψυχολογικό κόστος, αλλά έχει και οικονομικό κόστος, γιατί μειώνει την ικανότητα των ατόμων να λειτουργούν στην καθημερινή τους ζωή.
Κατά συνέπεια, η αντιμετώπιση της κατάθλιψης στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει αποδειχθεί ότι ενισχύσει την οικονομική παραγωγικότητα, ιδίως μεταξύ εκείνων των ατόμων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Μια μελέτη που διεξήχθη στην Ουγκάντα, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι η διαπροσωπική ομαδική θεραπεία που απευθυνόταν σε γυναίκες με κατάθλιψη βελτίωσε την ικανότητά τους να αναλαμβάνουν οικονομικές δραστηριότητες, ενώ η θεραπεία στην Ινδία αύξησε τον αριθμό των παραγωγικών εργάσιμων ημερών για τους ασθενείς.