Απαράβατος κανόνας που διέπει τον «βίο» των εκάστοτε κυβερνήσεων και αποτελεί το μείζον κριτήριο αξιολόγησής τους, είναι τα καθημερινά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες. Κυρίως, αυτά που αφορούν την τσέπη τους, που διαμορφώνουν «εκλογική» ψυχολογία, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν επηρεάζονται, από την κυβερνητική διαχείριση σ’ άλλα κομβικά ζητήματα, όπως η εξωτερική πολιτική, η ασφάλεια κ.τ.λ. Πρωτίστως, όμως, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα στο παρελθόν, η οικονομική καθημερινότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πολίτες, αποτελεί διαβατήριο αποτυχίας ή επιτυχίας για μια κυβέρνηση.
Ποσώς ενδιαφέρει την πλειοψηφία των πολιτών, αν τα μακροοικονομικά στοιχεία της χώρας βρίσκονται σε ανοδική τροχιά και οι οικονομικοί δείκτες «ευημερούν». Εάν αυτό δεν «μεταφράζεται» σε ευημερία των οικονομικών που αφορούν τα νοικοκυριά τους, τότε ουδείς πείθεται εμπράκτως για την… επιτυχία του οικονομικού μοντέλου που ακολουθεί η κυβέρνηση. Για κάθε αύξηση του ΑΕΠ, για κάθε βελτίωση των εξαγωγών και των επενδύσεων, τα οποία «παρουσίασε» η ελληνική οικονομία το 2021 υπάρχει το ισχυρό κοινωνικό αντιστάθμισμα, με τη ραγδαία άνοδο των ενεργειακών τιμών και την κατακόρυφη αύξηση σε βασικά αγαθά, όπως το ψωμί, το γάλα, καφές. Η εν λόγω «θεώρηση» επί της διαμορφωθείσας κατάστασης έχει στο συλλογικό της «ρίζες» λαϊκισμού, ωστόσο εμπεριέχει ισχυρές δόσεις ρεαλισμού, πολιτικού, μάλιστα, με τον οποίο η κυβέρνηση θα κληθεί να αναμετρηθεί στο άμεσο μέλλον.
Η κυβέρνηση, όπως οι προκάτοχοι αλλά και οι διάδοχοί της, θα κριθεί για την αποτελεσματικότητά της. Όχι για τις εξαιρετικές (;) οικονομικές αναλύσεις επί των προβλημάτων που προέκυψαν στην παγκόσμια οικονομία και προκάλεσαν άνοδο του πληθωρισμού και «κύμα» ανόδου στις τιμές, ούτε φυσικά για τις παραινέσεις για ψυχραιμία που ξεστομίζουν ανώτερα κυβερνητικά στελέχη. Θα κριθεί για το αν θα ανασχέσει, μετριάσει για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, το «κύμα» ανατιμήσεων που χτυπάει ήδη νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Σε περίπτωση αποτυχίας, η κοινωνική δυσαρέσκεια θα οξυνθεί και θα δημιουργήσει συνθήκες κρίσης στην κυβέρνηση, η οποία πέρασε κάτω από τη βάση στη διαχείριση των πυρκαγιών, ενώ έχει ορθάνοιχτο μέτωπο με την πανδημία του κορωνοϊού, μιας και η εμβολιαστική πολιτική δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα.
Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του διαμορφώνουν το πλέγμα παρεμβάσεων και μέτρων, προς ανακούφιση νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Ο δημοσιονομικός χώρος, για την ακρίβεια το περιθώριο, όπως προκύπτει από τα εξαιρετικά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας, το β’ τρίμηνο του 2021, αυξάνεται, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την υιοθέτηση θετικών, ευνοϊκών μέτρων για πολίτες, νοικοκυριά αλλά και επιχειρήσεις.
Η λογική που διέπει τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως αυτές «προσδιορίζονται» βάσει των μέχρι τώρα «διαρροών» προς τον Τύπο, εδράζεται κυρίως στις πρόσθετες μειώσεις εισφορών και φόρων και όχι στην αύξηση μισθών, η οποία θα ισχυροποιούσε άμεσα την τσέπη των πολιτών και καταναλωτών.
Σε κάθε περίπτωση και μετά την εξειδίκευση όλων των μέτρων, αρχίζει το πραγματικό crash τεστ της κυβέρνησης…
Νώντας Βλάχος