Η Άνοιξη είναι η καλύτερη εποχή για όλες τις γυναίκες που επιθυμούν να υποβληθούν σε αυξητική μαστού σύμφωνα με τους ειδικούς.
«Η αυξητική μαστού απαιτεί αποχή από την εργασία 5-7 ημέρες για την εγχείρηση και την αρχική ανάρρωση, ενώ η ευαισθησία και το οίδημα στην περιοχή χρειάζονται 2-3 εβδομάδες για να υποχωρήσουν τελείως», εξηγεί ο πλαστικός χειρουργός Δρ. Δημήτρης Δρακωτός. «Παρότι, δε, η διαφορά στο στήθος φαίνεται αμέσως μετά το χειρουργείο, θα χρειασθεί λίγος καιρός έως ότου αποκτήσει ο μαστός το τελικό σχήμα και πάρει το ένθεμα την τελική του θέση πάνω στο θωρακικό τοίχωμα. Αυτή η διαδικασία μπορεί να πάρει έως και 6 μήνες, κυρίως όταν η αύξηση είναι μεγαλύτερη και ο ήδη υπάρχων μαστός είναι μικρός».
Η άνοιξη επιτρέπει επίσης μια πιο διακριτική μετάβαση στο νέο στήθος, αφού οι καιρικές συνθήκες ευνοούν την χρήση λεπτών ενδυμάτων και αξεσουάρ (π.χ. λεπτά φουλάρια, λεπτές μπλούζες με μακριά μανίκια) που καλύπτουν τυχόν οιδήματα και μωλωπισμούς.
Επιπλέον, τον πρώτο καιρό μετά την εγχείρηση είναι σημαντικό να προστατευθεί το δέρμα του θώρακα και κυρίως οι τομές από την απευθείας έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος οι ουλές να μην έχουν το ιδανικό χρώμα μετά την ολοκλήρωση της επούλωσης. Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει την άνοιξη, παρά το καλοκαίρι που μια βουτιά στη θάλασσα μοιάζει ακαταμάχητη.
Στους μήνες που θα μεσολαβήσουν μέχρι το καλοκαίρι, τέλος, «οι χειρουργικές τομές θα έχουν επουλωθεί πλήρως και δεν θα υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά το κολύμπι ή τα άλλα θαλάσσια σπορ», προσθέτει ο Δρ. Δρακωτός.
Η αυξητική μαστού είναι η πιο διαδεδομένη αισθητική επέμβαση στον κόσμο. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Εταιρείας Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής (ISAPS), το σχεδόν 16% όλων των αισθητικών χειρουργικών επεμβάσεων είναι αυξητικές μαστού.
Ειδικότερα, το 2016 διενεργήθηκαν παγκοσμίως πάνω από 10,4 εκατομμύρια αισθητικές επεμβάσεις, τα 1,6 εκατομμύρια από τις οποίες ήταν αυξητικές μαστού.
Από τις αυξητικές αυτές, η συντριπτική πλειονότητα (τα 1,4 εκατομμύρια) έγιναν με ενθέματα σιλικόνης. Σχεδόν 62.000 έγιναν με ενθέματα φυσιολογικού ορού, ενώ πάνω από 138.000 έγιναν με λιπομεταφορά, δηλαδή με αφαίρεση λίπους από άλλα σημεία του σώματος και μεταφορά στο στήθος.
Μάλιστα η αυξητική στήθος με λιπομεταφορά ήταν η τέταρτη ταχύτερα αναπτυσσόμενη αισθητική επέμβαση του 2016, καθώς ο αριθμός των επεμβάσεων που διενεργήθηκαν ήταν αυξημένος κατά 22% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο αριθμό του 2015, σύμφωνα με την ISAPS.
Η επέμβαση πραγματοποιείται έπειτα από εκτενή συζήτηση με τον πλαστικό χειρουργό, ο οποίος θα ενημερώσει τη γυναίκα για τους διάφορους τύπους και τα μεγέθη των ενθεμάτων, αλλά και για τις απαιτήσεις της εγχείρησης, τη μετεγχειρητική πορεία και τις δυνητικές επιπλοκές.
«Τα ενθέματα τελευταίας γενιάς που χρησιμοποιούνται είναι πολύ ασφαλή και περιορίζουν στο ελάχιστο τους κινδύνους που υπήρχαν με τη χρήση των παλαιότερης γενιάς ενθεμάτων. Επίσης οι μεγάλες εταιρείες παρέχουν και εγγύηση εφ' όρου ζωής», τονίζει ο Δρ. Δρακωτός. «Η επιλογή του ενθέματος που θα χρησιμοποιηθεί γίνεται πάντα με βάση την ασφάλεια της ασθενούς και την επιθυμία για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Χρησιμοποιούνται τόσο στρογγυλά όσο και ανατομικά ενθέματα κατά περίπτωση. Το σημαντικό είναι να καταλάβει η ασθενής ότι στρογγυλό ένθεμα δεν σημαίνει και στρογγυλός μαστός. Απλά για την επίτευξη του ιδανικού σχήματος επιστρατεύονται άλλοτε τα μεν και άλλοτε τα δε, ανάλογα με τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά της».
Όσον αφορά τη διάρκεια των ενθεμάτων, «δεν "λήγουν" , ούτε πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθούν μετά από κάποια χρόνια», συνεχίζει. «Η αντίληψη ότι στη δεκαετία πρέπει να γίνει αλλαγή των ενθεμάτων προκύπτει από το ότι με τα παλαιότερα ενθέματα και τις παλιές τεχνικές είχε αποδειχτεί ότι περίπου στη δεκαετία ένας ικανός αριθμός ενθεμάτων έπρεπε να αλλαχθούν, γιατί είχε δημιουργηθεί μία σκληρή κάψα γύρω τους που δημιουργούσε προβλήματα. Σήμερα, όμως, με τα νέα ενθέματα, τις νέες τεχνικές που εφαρμόζονται (σχετικά με την θέση του ενθέματος, την αντισηψία, την προετοιμασία του ενθέματος πριν την τοποθέτηση κ.λπ.) και τις αναθεωρημένες οδηγίες που κάθε πλαστικός χειρουργός που κάνει την συγκεκριμένη επέμβαση γνωρίζει, τα ποσοστά του παραπάνω φαινομένου έχουν υποδεκαπλασιαστεί. Έτσι μπορούμε να πούμε πλέον ότι τα ενθέματα είναι για μια ζωή».
Επιπλέον, «με τις νέες τεχνικές δεν μας απασχολούν πια προβλήματα όπως η αδυναμία θηλασμού ή η απώλεια αισθητικότητας στην περιοχή της θηλής», προσθέτει.
Τα ενθέματα τοποθετούνται μέσα στο μαστό, συνήθως κάτω από τον μείζονα θωρακικό μυ, μέσω μιας μικρής τομής. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις η αύξηση του μεγέθους του στήθους μπορεί να γίνει με λιπομεταφορά. Κατ’ αυτήν, γίνεται λιποαναρρόφηση σε άλλα σημεία του σώματος για να αφαιρεθεί λίπος, το οποίο υπόκειται σε ειδική επεξεργασία και ύστερα εγχέεται στο στήθος. Αυτή η τεχνική επιστρατεύεται για μικρές αυξήσεις. Επίσης μπορεί να γίνει συνδυασμός των τεχνικών.
«Πολύ συχνά πλέον κάνουμε τις τελειοποιήσεις στο τελικό σχήμα του μαστού προσθέτοντας ή κάποιες φορές αφαιρώντας λίπος», εξηγεί ο Δρ. Δρακωτός. «Ίσως αυτό το κομμάτι της επέμβασης να είναι και το πιο δημιουργικό».
Η θέση της τομής μέσω της οποίας θα γίνει η επέμβαση εξαρτάται από την ανατομία του στήθους τη γυναίκας και το είδος και το μέγεθος του ενθέματος. Μπορεί να γίνει είτε κάτω από τον μαστό (υπομάστια) είτε γύρω από τη θηλή του μαστού (περιθηλαία προσπέλαση).
Σύμφωνα με τα κριτήρια που έχει θεσπίσει η Αμερικανική Εταιρεία Πλαστικών Χειρουργών (ASPS), καλές υποψήφιες για αυξητική μαστού είναι οι υγιείς γυναίκες, που δεν είναι έγκυοι ούτε θηλάζουν τα μωρά τους, και οι οποίες έχουν πλήρως ανεπτυγμένους μαστούς. Οι γυναίκες πρέπει επίσης να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες από τους νέους μαστούς και, φυσικά, να είναι δυσαρεστημένες από το στήθος τους. Καλό είναι επίσης να μην καπνίζουν, διότι το κάπνισμα επεμβαίνει στην ομαλή επούλωση των χειρουργικών τομών και μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές. Η αυξητική μαστού μπορεί επίσης να γίνει σε γυναίκες με ασύμμετρους μαστούς, καθώς και όταν ο ένας ή και οι δύο μαστοί είναι πολύ μικροί ή έχουν επίμηκες σχήμα.
Η διάρκεια της εγχείρησης είναι 1,5 έως 2 ώρες και γίνεται με γενική αναισθησία, ενώ η γυναίκα συνήθως επιστρέφει μέσα σε 24 ώρες στο σπίτι της (μερικές φορές επιτρέπεται να πάρει αυθημερόν εξιτήριο).