Κάθε χρόνο, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, η Ελλάδα υποφέρει από εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές, ξηρασία, καύσωνες. Οι φυσικές καταστροφές αφήνουν πίσω τους δεκάδες χιλιάδες καμένα στρέμματα γης, κατεστραμμένα σπίτια, ακόμα και νεκρούς. Και πέραν αυτών έχουν και ένα τεράστιο οικονομικό κόστος για το ελληνικό κράτος.
«Μετά την κρίση χρέους η Ελλάδα απειλείται τώρα από την κλιματική κρίση», γράφει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt. Και μία τέτοια κρίση «θα αποτελέσει μία σοβαρή οικονομική δοκιμασία για την πιο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης».
Ο οίκος αξιολόγησης Scope εκτιμά πως «το καλοκαίρι του 2023 οι δασικές πυρκαγιές στην Ευρώπη προκάλεσαν υλικές ζημιές ύψους 4,1 δισεκατομμυρίων ευρώ – περισσότερο από το ένα τρίτο εξ αυτών στην Ελλάδα, όπου οι ζημιές κοστολογούνται στα 1,66 δισεκατομμύρια ευρώ. Ακόμα, ο οίκος αξιολόγησης υπολογίζει πως από το 2026 έως το 2050 το ετήσιο κόστος των δασικών πυρκαγιών για την Ελλάδα θα ανέβει στα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ. […] Παρόμοιες είναι οι προβλέψεις και της σχετικής μελέτης της Τράπεζας της Ελλάδας για τις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Και σε αυτούς τους αριθμούς δεν συνυπολογίζονται καν οι οικολογικές συνέπειες των πυρκαγιών».
Οι πυρκαγιές δεν αποτελούν το μοναδικό κλιματικό πρόβλημα της χώρας. «Ήδη βιώνουμε ανά πέντε χρόνια πλημμύρες που θα έπρεπε να συμβαίνουν μία φορά στα 50 χρόνια», εξηγεί ο Κωνσταντίνος Συνολάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή. «Επιπλέον, η θερμοκρασία στον μεσογειακό χώρο ανεβαίνει κατά 20% ταχύτερα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο».
Οι πλημμύρες έχουν και αυτές τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις. «Στη Θεσσαλία η κακοκαιρία Ντάνιελ άφησε στα χωράφια ένα στρώμα λάσπης πάχους ενός μέτρου – αχρηστεύοντας έτσι τις καλλιεργήσιμες αυτές εκτάσεις σε βάθος ετών», συνεχίζει η Handelsblatt. «Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εκτιμά την οικονομική ζημία στα 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ – ή αλλιώς στο 1,7% του ΑΕΠ. 400 εκατομμύρια κοστίζει μόνο η ανακατασκευή των κατεστραμμένων σιδηροδρομικών γραμμών».
Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει φυσικά και τον τουρισμό, διότι «αφ' ενός μεν οι ταξιδιώτες προσπαθούν να αποφύγουν ολοένα και περισσότερο τα συχνότερα και μεγαλύτερης διάρκειας κύματα καύσωνα, αφ’ ετέρου δε μέσα στα επόμενα χρόνια θα ανέβει κι άλλο η στάθμη της θάλασσας, με αποτέλεσμα ορισμένες παραλίες να εξαφανιστούν.
[…] Τα τελευταία 30 χρόνια η Ελλάδα έχει χάσει ήδη 680 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τις αμμουδερές παραλίες της, αναφέρει ο Συνολάκης λαμβάνοντας υπόψιν στοιχεία από το Κοινό Κέντρο Ερευνών της ΕΕ για τη διάβρωση των ακτών. Αυτό μεταφράζεται σε ετήσιες απώλειες εσόδων ύψους 2,6 δισεκατομμυρίων ευρώ από την εκμετάλλευση των παραλιών, σύμφωνα με τον ειδικό».
Η Ελλάδα πρόκειται να δαπανήσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Ακόμα κι έτσι όμως, «το εναλλακτικό σενάριο θα ήταν πολύ πιο κοστοβόρο κατά τον ερευνητή του κλίματος Χρήστο Ζερεφό: "Αν δεν κάνουμε τίποτα, το κόστος θα ξεπεράσει τα 700 δισεκατομμύρια ευρώ έως το τέλος του αιώνα” – ένα ποσό διπλάσιο του ελληνικού δημοσίου χρέους».
Η Ελλάδα προοδεύει στη μείωση του δημοσίου χρέους
Σήμερα η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος. Την ίδια στιγμή όμως η χώρα φαίνεται πως κάνει βήματα προόδου στη μείωση του χρέους – και η ελληνική κυβέρνηση εντείνει τις προσπάθειές της για την κατά το δυνατόν ταχύτερη αποπληρωμή του.
Το μαξιλαράκι ύψους 36 δισεκατομμυρίων ευρώ που δημιουργήθηκε το 2018, η επιστροφή της χώρας στην επενδυτική βαθμίδα, όπως και η γενικότερη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας αποτελούν τους σημαντικότερους συμμάχους της χώρας σε αυτήν την προσπάθεια.
Όπως παρατηρεί το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND), «η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε πέρυσι τέσσερις φορές ταχύτερα σε σχέση με τον μέσο όρο των εθνικών οικονομιών της ΕΕ. Επιπλέον, ένα ακόμα ατού της Ελλάδας είναι και η πολιτική σταθερότητα που επικρατεί στην Αθήνα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί πως το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Σύμφωνα με τον τελευταίο Δείκτη Βιωσιμότητας του Χρέους της ΕΕ, η Ελλάδα είναι ένα από τα μόλις επτά κράτη-μέλη όπου ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος χρέους χαρακτηρίζεται ως "χαμηλός”.
Αντιθέτως, το χρέος άλλων χωρών παρουσιάζει μία πολύ πιο ανησυχητική δυναμική για τους οικονομολόγους της ΕΕ. Αυτό ισχύει πρωτίστως για την Ιταλία: ενώ οι εκτιμήσεις της ΕΕ προβλέπουν πως το 2027 ο λόγος χρέους της Ελλάδας θα βρίσκεται στο 142,7%, το αντίστοιχο ποσοστό για την Ιταλία τοποθετείται στο 143,7%. Έτσι, σε τρία χρόνια η Ιταλία ενδέχεται να αποτελεί εκείνη πλέον την πιο χρεωμένη χώρα της ΕΕ.
[…] Για το 2034 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει δε πως τέσσερα κράτη θα έχουν υψηλότερο λόγο χρέους από την Ελλάδα: η Ιταλία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ισπανία», καταλήγει το RND.