Μετά την αναστολή των κριτηρίων για το χρέος των κρατών εξαιτίας της πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία, αυτοί πρόκειται να τεθούν εκ νέου σε ισχύ από τις αρχές του 2024. Κατά την Handelsblatt, «είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και οι πολιτικοί να απομακρυνθούν από τη συνήθεια να λύνουν κάθε πρόβλημα με νέα χρέη.
Αυτός ο απογαλακτισμός είναι αναγκαίος, αλλά όχι εύκολος, καθώς σε πολλές χώρες έχει σημειωθεί ρεκόρ στα επίπεδα χρέους λόγω των απανωτών κρίσεων. Ως εκ τούτου, τα παλαιά κριτήρια ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες συνθήκες μόνο μερικώς». Για την οικονομική εφημερίδα, ωστόσο, προηγείται παραλλήλως η ανάγκη μεταρρύθμισης του κανονιστικού πλαισίου: «μία μεταρρύθμιση με ρεαλιστικές δεσμεύσεις, τις οποίες θα μπορούν να ακολουθήσουν τα κράτη-μέλη, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο μακροπρόθεσμος στόχος της σταθερότητας».
Οι απόψεις διίστανται: η Γαλλία, από τη μία πλευρά, επιθυμεί ένα πιο χαλαρό πλαίσιο κανόνων, ενώ χώρες όπως η Γερμανία και η Φινλανδία τάσσονται υπέρ μίας αυστηρότερης προσέγγισης. Η Handelsblatt θεωρεί πως «οι υπάρχοντες στόχοι – 3% της οικονομικής παραγωγής για το έλλειμμα και 60% για το χρέος – πρέπει να παραμείνουν. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως τα όρια είναι αυθαίρετα, παρ’ όλα αυτά η αναθεώρηση των στόχων χάριν μίας χαλαρότητας, θα δημιουργούσε ιστορικό προηγούμενο: το αίτημα για την επόμενη χαλάρωση δεν θα αργούσε να έρθει και στη συνέχεια τα όρια θα προσαρμόζονταν στα επίπεδα του χρέους και όχι το αντίστροφο.
Η μεταρρύθμιση δεν θα πρέπει να θέσει τους στόχους υπό συζήτηση και, ως εκ τούτου, θα υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση της πραγματικότητας σχετικά με το χρονοδιάγραμμα επίτευξής τους. Εάν μία τέτοια συμφωνία επιτευχθεί, τότε θα μπορούσε να εξασφαλιστεί και πάλι ένα πιο δεσμευτικό πλαίσιο ευρωπαϊκών κανόνων για το χρέος».