Ερωτηματικά για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί και τους λόγους που την υπαγόρευσαν, προκαλεί η ανοιχτή επίθεση γερμανικών μέσων ενημέρωσης κατά του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του – Γερμανού -προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς. Τον πόλεμο κατά των επικεφαλής των δύο κορυφαίων θεσμών της ΕΕ ξεκίνησε το περιοδικό Spiegel, υποστηρίζοντας σε άρθρο του ότι έχουν συμμαχήσει και συνεργάζονται παρασκηνιακά, με στόχο όχι μόνο να διατηρήσουν την εξουσία τους, αλλά και να ενισχύσουν το ρόλο των Βρυξελλών, αφαιρώντας δύναμη και εξουσίες από τις εθνικές ηγεσίες των χωρών-μελών.
Σε άρθρο που υπογράφει ο Πέτερ Μίλερ, το Spiegel επισημαίνει ότι ο Γιούνκερ και ο Σουλτς που κατακεραύνωναν τις παρασκηνιακές συμφωνίες Ευρωπαίων ηγετών σε σκοτεινά δωμάτια, κάνουν τώρα οι ίδιοι τέτοιες συμφωνίες. «Ανέλαβαν την εξουσία με τη δέσμευση να καταστήσουν την ΕΕ πιο δημοκρατική. Τώρα, οι δυο τους εμφανίζονται να ανησυχούν περισσότερο για το πώς θα διατηρήσουν τις θέσεις τους στο τιμόνι της ενωμένης Ευρώπης», γράφει το γερμανικό περιοδικό.
«Εχουν κάνει μια συμφωνία που αποσκοπεί κυρίως στο να διασφαλίσει ο ένας την εξουσία του άλλου. Ο Σουλτς εξασφαλίζει ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής δεν θα αντιμετωπίζει ζητήματα που είναι πάρα πολύ άβολα. Σε αντάλλαγμα, ο Γιούνκερ διοργανώνει εκστρατεία για την επανεκλογή του φίλου του και κάνει ό,τι μπορεί για να τον σώζει από τα άσχημα πρωτοσέλιδα».
Πολιτικοί σχολιαστές εκτιμούν ότι τις απόψεις αυτές συμμερίζονται κυβερνητικοί παράγοντες και κύκλοι του πολιτικού κατεστημένου στο Βερολίνο – αν δεν είναι αυτοί που τις προωθούν. Αναμένουν λοιπόν περαιτέρω κλιμάκωση των επιθέσεων κατά του «διδύμου» των Βρυξελλών. Οσον αφορά τους στόχους και τι σκοπιμότητες της γερμανικής πλευράς, εκτιμάται ότι θα φανούν εν καιρώ.
Σε μια δεύτερη «ανάγνωση» η επίθεση φαίνεται ότι στρέφεται κατά του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, στο οποίο καταλογίζεται ότι προσπαθεί να κερδίσει δύναμη και εξουσίες σε βάρος των εθνικών κυβερνήσεων.
Ελεγκτές και ελεγχόμενοι
Στο άρθρο του στο Spiegel ο Πέτερ Μίλερ επισημαίνει ότι με τη «συνεργασία» Γιούνκερ- Σουλτς παραβιάζονται στην ουσία οι δημοκρατικοί κανόνες λειτουργίας των δύο βασικών ευρωπαϊκών θεσμών διακυβέρνησης:
«Σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας, δουλειά του Ευρωκοινοβουλίου είναι να ασκεί έλεγχο επί της εκτελεστικής εξουσίας - η οποία στην περίπτωση της ΕΕ είναι η Κομισιόν. Αλλά οι Σουλτς και Γιούνκερ έχουν κάμψει αυτόν τον κανόνα».
Όπως επισημαίνει, «στις ευρωπαϊκές εκλογές την άνοιξη του 2014, ήταν επικεφαλής σε αντίπαλα στρατόπεδα: Ο Γιούνκερ ήταν υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και ο Σουλτς των Σοσιαλδημοκρατών. Αλλά η εκστρατεία δεν προκάλεσε πικρία μεταξύ των δύο. Αντιθέτως, τους έφερε ακόμα πιο κοντά. Κοινοί αντίπαλοί τους ήταν οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, από τους οποίους ο Γιούνκερ και ο Σουλτς ήθελαν να αποσπάσουν περισσότερη εξουσία για τις Βρυξέλλες (…).
» Οταν τελείωσαν οι εκλογές, ο ηττημένος Σουλτς διασφάλισε ότι ο Γιούνκερ θα έχει επαρκή στήριξη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής. Σε αντάλλαγμα, ο Γιούνκερ προσπάθησε να πάρει ο Σουλτς μια θέση στην Επιτροπή. Οταν αυτό απέτυχε, επετράπη στον Σουλτς να συνεχίσει ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θέση που κατείχε από το 2012. Η μόνη προϋπόθεση ήταν ότι θα παραιτηθεί στις αρχές του 2017, ώστε να αναλάβει ένας συντηρητικός αυτό το αξίωμα.
Αλλά τώρα, Σουλτς και Γιούνκερ νιώθουν τόσο άνετα με τη συμβίωσή τους, που ο Σουλτς δεν φαίνεται διατεθειμένος να εκπληρώσει την υπόσχεσή του. (Με την υποστήριξη των Βρυξελλών) έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες μια εκστρατεία στην Ευρώπη με έναν και μοναδικό στόχο: την εξασφάλιση της επανεκλογής του Σουλτς στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
» Πρόκειται για κάτι μάλλον ξεδιάντροπο, σχολιάζουν πολλοί στις Βρυξέλλες. Οταν Σουλτς και Γιούνκερ έκαναν την εκστρατεία τους σε όλη την ήπειρο, την άνοιξη του 2014, υποσχέθηκαν να φέρουν περισσότερο φως στο σκοτάδι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Τώρα όμως τα λόγια τού χθες φαίνεται πως έχουν πάψει να ισχύουν…».