Το τελευταία πέντε χρόνια οι μετοχές έχουν κάνει ένα σημαντικό ράλι π.χ. ο S&P 500 τριπλασιάστηκε ξεπερνώντας τις 2100 μον. ξεκινώντας από τις 700 μον. Σ’ ένα τέτοιο ράλι είναι φυσικό να έχει δημιουργηθεί στους επενδυτές η διάθεση για ρευστοποιήσεις.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι δεν ζούμε ένα bear market αλλά υγιή selloffs (με αφορμή το πετρέλαιο και την Κίνα) τα οποία θα οδηγήσουν τελικά σε συνέχιση της ανόδου.
Όμως το πολυετές ράλι των μετοχών υποστηρίχτηκε από τη μεγάλη ρευστότητα (η οποία όμως προηγουμένως είχε δημιουργήσει την κρίση). Ένας λόγος της ανόδου είναι οι επαναγορές μετοχών στις ΗΠΑ οι οποίες έφτασαν στα επίπεδα του 2007 και «τρέχουν» με περίπου 500 δις. δολ. ετησίως. Αν υπολογιστούν τα μερίσματα, οι εταιρείες επιστρέφουν περίπου 1 τρις. δολ. ετησίως στους μετόχους, κοντά στο 90% των κερδών.
Αλλά ο σημαντικότερος παράγοντας που ανέβασε τις μετοχές ήταν η ρευστότητα, με τη μορφή των μηδενικών επιτοκίων και της ποσοτικής χαλάρωσης. Βέβαια, και τα πιο ισχυρά κέρδη υποστήριξαν τις μετοχές. Αλλά κατά μέσο όρο, το 70% έως 80% της βελτίωσης των κερδών έχει προέλθει από τη μείωση του κόστους, όχι από την αύξηση των εσόδων. Από τα μέσα του 2014, τα εταιρικά περιθώρια κέρδους στις ΗΠΑ έχουν παραμείνει στάσιμα και μπορεί ακόμη και έχουν μειωθεί. Από την άλλη μεριά, το ισχυρό δολάριο πιέζει αμερικανικές εταιρικά κέρδη. Μια αύξηση 10% της αξίας του δολαρίου ισοδυναμεί με το 4-5 μείωση στα κέρδη. Η άνοδος στις ευρωπαϊκές και ιαπωνικές μετοχές έγινε, εν μέρει, από την πτώση της αξίας του ευρώ και του γιεν.
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι μετοχές στις ΗΠΑ είναι πιθανόν να πέσουν κι άλλο για τον απλούστατο λόγο ότι η Fed έχει μπει στην λογική του περιορισμού της ρευστότητας. Μπορεί να αργήσει να ανεβάσει τα επιτόκια σύντομα αλλά τελικά θα το κάνει κι αυτό θα επηρεάσει οπωσδήποτε τις μετοχές.