Η Δ' Αντιπρόεδρος της ΒτΕ και βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, Όλγα Γεροβασίλη, σε συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών αναφέρθηκε στην "επόμενη μέρα" του προοδευτικού χώρου, η οποία θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει χτες.
Τελειώνει ένας δύσκολος χρόνος και αρχίζει ένας καινούργιος. Πώς αξιολογείτε τα όσα συνέβησαν στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. το 2023 και τι ελπίζετε για το μέλλον;
Στην πολιτική δεν αρκεί να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον, αλλά να το διαμορφώνουμε εμείς οι ίδιοι. Με συγκεκριμένους στόχους, πολιτικό σχέδιο και με πυξίδα τις ιδέες και τις αξίες μας στην καθημερινή πολιτική μας δράση. Είναι αλήθεια ότι η χρονιά που φεύγει είχε δύσκολες στιγμές για τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, δύο βαριές εκλογικές ήττες, την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος και την πρόσφατη διάσπαση. Είχε, όμως, και στιγμές αισιοδοξίας, όπως η απροσδόκητα μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στις εσωκομματικές εκλογές. Είμαστε μόλις τρεις μήνες από την έναρξη μιας νέας προσπάθειας με Πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη και το στοίχημα για το 2024 είναι αυτή να αποδώσει καρπούς, όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, αλλά για την ελληνική κοινωνία. Διότι η χρονιά που φεύγει ήταν πρωτίστως δύσκολη για τον κόσμο που βιώνει την ανασφάλεια σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Επανέρχομαι λοιπόν στην αρχική μου φράση και επαναλαμβάνω ότι για να είναι το 2024 ένα καλύτερο έτος και για τη χώρα και για τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα.
Αν δεν κάνω λάθος ήσασταν το μοναδικό στέλεχος που σε ανύποπτο χρόνο είχε πει πως "ενίοτε οι διασπάσεις κάνουν καλό". Μετά τα όσα έχουν συμβεί εξακολουθείτε να έχετε την ίδια άποψη; Και ακόμα, θεωρείτε πως η διάσπαση θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί;
Ναι, "ενίοτε οι διασπάσεις κάνουν καλό" όταν το χάσμα είναι αγεφύρωτο και καθιστά μια πολιτική συνύπαρξη προβληματική και εν τέλει αδύνατη. Όταν οι διαφωνίες είναι στρατηγικού χαρακτήρα και όχι προσχηματικές. Τέτοια ήταν η διάσπαση του 2015, όταν η πολιτική διαφωνία αφορούσε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Όσον αφορά την πρόσφατη διάσπαση, αδυνατώ να βρω πειστική πολιτική εξήγηση και το έχω πει πολλές φορές ότι θεωρώ λάθος την επιλογή όσων αποχώρησαν. Ωστόσο, αποτελεί κάτι τετελεσμένο. Άρα, δεν ξέρω πόση σημασία έχει πλέον να συζητάμε για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει ή να είχε αποφευχθεί. Αν μπούμε σε μια τέτοια συζήτηση, ενδεχομένως να μην τελειώσουμε ποτέ και δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου για μια ατέρμονη ομφαλοσκόπηση. Τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους και από τη δική μας πλευρά επιλέγουμε να κοιτάμε μπροστά στους επόμενους σταθμούς και τις επόμενες πολιτικές μάχες.
Οι δημοσκοπήσεις για το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές. Που οφείλεται αυτή η παντοδυναμία της Ν.Δ. παρά το γεγονός ότι σημειώνει και αυτή απώλειες; Γιατί οι προοδευτικές δυνάμεις δεν πείθουν, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία τον κόσμο;
Δεν νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν αποδυναμωθεί έναντι της Δεξιάς και ακόμη χειρότερα της Ακροδεξιάς, που σε πολλές χώρες οι δύο τους συνεργάζονται σε κυβερνήσεις. Είμαστε σε μια εποχή αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Είχαμε την πανδημία και μετά την ενεργειακή κρίση, έχουμε πολέμους, μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα και παράλληλα την κλιματική κρίση. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι δυνάμεις της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς καταφέρνουν να πατήσουν πάνω στο αίσθημα του φόβου και της παραίτησης των πολιτών και να επιβάλουν τη δική τους συντηρητική ατζέντα. Ο ρόλος της Αριστεράς και συνολικά του προοδευτικού χώρου είναι να σπρώχνει πιο πέρα τα όρια του εφικτού, ρόλος που είναι δύσκολος και απαιτητικός σε ένα ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον με περιορισμούς και αλληλεξαρτήσεις. Χρειαζόμαστε ανανέωση ιδεών, πολιτικών πρακτικών και προσώπων στον προοδευτικό χώρο για να θέσουμε με αυτοπεποίθηση τη δική μας ατζέντα. Χρειάζονται, όμως, και συνεργασίες και συγκλίσεις μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων, όχι άλλη περιχαράκωση και κατακερματισμός.
Το μεγάλο στοίχημα της νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ευρωεκλογές του Ιουνίου. Ο πήχης έχει μπει ψηλά από την ηγεσία. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Ο πήχης μπαίνει ψηλά γιατί είμαστε η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, παρά το γεγονός ότι βγαίνουμε αποδυναμωμένοι από τις πρόσφατε εξελίξεις. Είμαστε ο βασικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας στον προοδευτικό χώρο και κάθε εκλογική αναμέτρηση την δίνουμε απέναντι στη Δεξιά και τις πολιτικές της, γνωρίζοντας βεβαίως τις μεγάλες δυσκολίες. Το ίδιο θα κάνουμε και στις επικείμενες Ευρωεκλογές. Και παρά το γεγονός ότι έχει περάσει η αντίληψη ότι στις Ευρωεκλογές η ψήφος είναι χαλαρή, για εμάς είναι μια κρίσιμη εκλογική μάχη. Θα καθορίσει τους συσχετισμούς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα επόμενα πέντε χρόνια και θέλουμε να προκύψει μια προοδευτική πλειοψηφία έναντι της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Είναι, όμως, και μια πρώτης τάξης ευκαιρία, ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές, οι πολίτες να στείλουν ένα σαφές μήνυμα αποδοκιμασίας στη Νέα Δημοκρατία και στην αλαζονεία του 41%. Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία.
Σε περίπτωση που καταγραφεί νέα ήττα των προοδευτικών δυνάμεων σε αυτές τις εκλογές, ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά της επόμενης μέρας για το σύνολο του αποκαλούμενου προοδευτικού χώρου;
Παρά τις υπαρκτές δυσκολίες, δεν συνηθίζω να προδικάζω το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης και μάλιστα έξι μήνες πριν. Το μόνο που με απασχολεί είναι να δώσουμε τους επόμενους μήνες όλες μας τις δυνάμεις για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές. Όσο για την "επόμενη μέρα" στον προοδευτικό χώρο, αυτή θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει χθες. Αλλά δυστυχώς, όταν εμείς τείναμε το χέρι της συνεργασίας στις εκλογές της απλής αναλογικής, κάποιοι άλλοι επέλεξαν την περιχαράκωση και την μονομέτωπη σχεδόν επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και χάθηκε αυτή η ευκαιρία. Υπάρχουν, όμως, ακόμη περιθώρια για συγκλίσεις, συνεργασίες και κοινές πρωτοβουλίες στη Βουλή και στην κοινωνία. Και αυτές οι προσπάθειες πρέπει να ενταθούν σε κάθε περίπτωση.
