Δεν είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον της φορολογίας. Οι αποκαλύψεις για τα panama papers –και όχι μόνο- είναι η πιο χειροπιαστή απόδειξη, ότι σήμερα η τεχνογνωσία αποφυγής της φορολογίας έχει μετατραπεί σε μία πανάκριβη υπηρεσία στην οποία έχουν πρόσβαση μόνο οι πλούσιοι και ισχυροί. Ακόμα χειρότερο είναι ότι πολλοί από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν τη συγκεκριμένη τεχνογνωσία, διαθέτουν και ένα άλλο προσόν, πολύ πιο προσοδοφόρο και αποδοτικό.: τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν για ίδιο όφελος αγαθά και υπηρεσίες του Δημοσίου είτε χωρίς να καταβάλλουν αντίτιμο είτε σε τιμές τόσο χαμηλές, ώστε να τους εξασφαλίζουν τα...προσχήματα.
Και σε αυτό το «προσόν» που τις περισσότερες φορές παράγει πλούτο, έχουν πρόσβαση ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων και των εταιριών, που χρησιμοποιούν την «ανωνυμία» που προσφέρουν οι φορολογικοί παράδεισοι, αλλά και τις υπηρεσίες που διαθέτει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα προκειμένου να αυγατίσουν, αλλά και να ασφαλίσουν τα κέρδη τους . Στην πραγματικότητα μιλάμε για μία διαδικασία ανατροφοδοτούμενη –κάτι σαν «αεροπλανάκι- το οποίο παράγει πλούτο είτε άμεσα είτε έμμεσα από τον κόπο και τη συνεισφορά όλων εκείνων που δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκτησουν την τεχνογνωσία της νομότυπης φοροαπαλλαγής, αλλά και την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τα δημόσια αγαθά.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, πρόκειται για μία αέναη διαδικασία, που βασίζεται στην ανισότητα με δύο πρακτικές: η μία με το να μεταθέτουν ένα σημαντικό ή και όλο το βάρος που τους αναλογεί στους «αποκλεισμένους και η δεύτερη, με το να εκμεταλλεύονται δημόσια αγαθά τα οποία αποκτήθηκαν από τα χρήματα που πλήρωσαν όλοι οι άλλοι, οι οποίοι ουσιαστικά επωμίστηκαν και τη συνεισφορά των πλουσίων. Και το κυριότερο από όλα είναι ότι όλα αυτά τα πετυχαίνουν χωρίς να διακινδυνεύουν τη σταδιοδρομία τους ή την ελευθερία τους.
Και κάπου εκεί μπαίνει και η πολιτική. Υψηλής καθαρής αξίας ιδιώτες και επιχειρήσεις είναι σε θέση να μεταφέρουν το εισόδημά τους σε χώρες με χαμηλότερους φόρους, τις περισσότερες φορές με νόμιμα μέσα. Αυτή η ικανότητα να κρύψουν εισοδήματα εμποδίζει τα προγράμματα φορολογίας και μεταφοράς [κεφαλαίων], για να μην αναφέρουμε ότι έχει σημάνει ένα σημαντικό πλήγμα στα κυβερνητικά έσοδα εξίσου σε προηγμένες και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Σε απάντηση, το G-20 και ο ΟΟΣΑ συνεργάστηκαν για να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν ένα πλαίσιο για την φορολογική μεταρρύθμιση που μεμονωμένες χώρες μπορούν να εφαρμόσουν με έναν προσαρμοσμένο ρυθμό η καθεμιά. Η επιτυχία της πρωτοβουλίας αυτής μένει να φανεί, δεδομένου ότι διεθνοποιεί ένα εργαλείο που βρίσκεται στο επίκεντρο της οικονομικής κυριαρχίας μιας χώρας.Το να ζητάται από χώρες σταδιακά αλλά γενικά να εγκαταλείψουν αυτήν την κυριαρχία δεν είναι μια αξιόλογη προσπάθεια για το G-20, ή για οποιονδήποτε πολυμερή οργανισμό.
πηγή: premium.paratiritis