Άλλη μια φορά παράγοντες προσκείμενοι στην κυβέρνηση με συντηρητική, νεοφιλελεύθερη ακόμη και ακροδεξιά «ατζέντα» επιχειρούν να πλήξουν ή να εκμεταλλευτούν μικροπολιτικά την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμπλέκοντάς την σε ανοιχτά πολιτικά ζητήματα που αποτελούν αντικείμενο κοινωνικού διαλόγου και πολιτικής αντιπαράθεσης στο κοινοβούλιο και αλλού σημειώνει σε δήλωσή του ο Νίκος Φίλης.
Όπως τονίζει ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ: «το έπραξαν πρόσφατα με το συνέδριο «γονιμότητας και αναπαραγωγής» που υιοθετούσε ακραία συντηρητικές αντιλήψεις για το ρόλο της γυναίκας και από το οποίο υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη μέσα σε κατακραυγή υποχρεώθηκαν άρον άρον να αποχωρήσουν, ενώ η Πρόεδρος, αντιλαμβανόμενη την παγίδα, ορθώς απέσυρε την αιγίδα της.
Αυτή τη φορά η Πρόεδρος της Δημοκρατίας φέρεται να θέτει υπό την αιγίδα της συνέδριο προώθησης «επιστημονικού σχεδίου» πάνω στο οποίο σύμφωνα με ΜΜΕ «θα πατήσει η κυβέρνηση» για να αιτιολογήσει νομοθετικές πρωτοβουλίες της. Πληροφορούμαστε ότι το σχέδιο διαφημίζει, ανάμεσα σε άλλα, το «δυναμισμό» που δήθεν θα προσδώσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, που απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Επίσης, προτείνει την κατάργηση της δημοκρατικής διοίκησης στα ΑΕΙ, με ολική επαναφορά του νόμου Διαμαντοπούλου, που ως γνωστό, μετά τις αντιδράσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας πέρασε στα αζήτητα.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που έδωσαν οι διοργανωτές στη δημοσιότητα: Η εκλογή των δημοκρατικών οργάνων στο δημόσιο πανεπιστήμιο έχει δήθεν «(...) αρνητικά αποτελέσματα, όπως πελατειακή ροπή, κομματική εξάρτηση (...) η παθογένεια αυτή είναι ευρέως γνωστή και δεν απαιτεί ιδιαίτερη τεκμηρίωση». Τόση η βεβαιότητα, που αναρωτιέται κανείς, προς τι η συζήτηση και τα συνέδρια;
Εν κατακλείδι: είναι δικαίωμα των διοργανωτών παρόμοιων εκδηλώσεων να καλλιεργούν τις αρνητικές -κατά τη γνώμη μας- για την κοινωνία και το δημόσιο πανεπιστήμιο απόψεις τους, με όποιον τρόπο νομίζουν. Η απόπειρα όμως εμπλοκής της Προέδρου της Δημοκρατίας, προκειμένου να προσδώσει κύρος και αξιοπιστία σε αντιλήψεις καταδικασμένες από τη μεγάλη πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας και της κοινωνίας είναι -προφανώς- απαράδεκτη.
Ο ρόλος της Προέδρου επιτάσσει να θέτει υπό την αιγίδα της την ενότητα του Έθνους και του λαού. Όχι να πέφτει στην παγίδα και να παίρνει έμμεσα θέση σε ανοιχτά ζητήματα που διχάζουν. Αναμένω ότι θα το σκεφτεί «δυο φορές» πριν επιτρέψει στην κυβέρνηση και τους συν αυτώ να πλήξουν το θεσμό που εκπροσωπεί και ότι διαθέτει τη διορατικότητα να προφυλάξει το αξίωμά της από μια ακόμη «αιγίδα-παγίδα».