Με το ενεργειακό μπρα ντε φερ ανάμεσα σε Ευρώπη και Ρωσία να συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, οι Βρυξέλλες επεξεργάζονται σχέδια που θα καταστήσουν εφικτή την πλήρη ενεργειακή απεξάρτηση της Γηραιάς Ηπείρου από την Μόσχα. Το τελευταίο σχέδιο που «εξυφαίνει» η Κομισιόν, προβλέπει μέτρα και επενδύσεις συνολικού ύψους 195 δισ.ευρώ, προκειμένου να σταματήσει η εισαγωγή ρωσικών ορυκτών καυσίμων έως το 2027.
Το εν λόγω σχέδιο, που έφερε στη δημοσιότητα το Euractiv και αποτελεί συνέχεια των προτάσεων της Επιτροπής που περιγράφηκαν στις 8 Μαρτίου μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, προβλέπει παράλληλα, ταχύτερη εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της εξοικονόμησης ενέργειας με τη μετάβαση σε εναλλακτικές προμήθειες φυσικού αερίου.
Τα μέτρα που αναμένεται να παρουσιαστούν την επόμενη εβδομάδα περιλαμβάνουν ένα μείγμα νόμων της ΕΕ, μη δεσμευτικών σχεδίων και συστάσεων που θα μπορούσαν να υιοθετήσουν οι εθνικές κυβερνήσεις, μεταξύ άλλων αναθεωρώντας τα σχέδιά τους για τη δαπάνη του τεράστιου ταμείου ανάκαμψης COVID-19 της ΕΕ, ώστε να απελευθερωθεί περισσότερη χρηματοδότηση για την ενεργειακή μετάβαση.
Η Επιτροπή αναμένει ότι τα μέτρα θα απαιτήσουν επενδύσεις ύψους 195 δισεκατομμυρίων ευρώ, επιπλέον εκείνων που απαιτούνται ήδη για την επίτευξη του κλιματικού στόχου της ένωσης για το 2030, γεγονός που θα συμβάλει στη μείωση του λογαριασμού της Ευρώπης για εισαγωγές ορυκτών καυσίμων.
Οι Βρυξέλλες, σύμφωνα με το Euractiv θα περιγράψουν επίσης σχέδια για την παραγωγή 10 εκατομμυρίων τόνων ανανεώσιμου υδρογόνου έως το 2030 και την εισαγωγή άλλων 10 εκατομμυρίων τόνων, με την υποστήριξη νομοθεσίας που θα ορίζει ποια είδη υδρογόνου μπορούν να θεωρηθούν ανανεώσιμα.
Η ΕΕ θα περιγράψει επίσης τις δυνατότητες αύξησης των εισαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου από χώρες όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Νιγηρία, καθώς και τις υποδομές που απαιτούνται για την αντικατάσταση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου – οι οποίες, σύμφωνα με σχέδιο εγγράφου, θα πρέπει να σχεδιαστούν έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα δεσμεύουν εκπομπές δεκαετιών που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τους στόχους της κλιματικής αλλαγής.