«Υπάρχουν σήμερα πολλά επιβατηγά πλοία της ακτοπλοΐας και κρουαζιέρας στη χώρα μας, που βρίσκονται σε χειμερινή ακινησία ή βρίσκονται δεμένα για διάφορους λόγους, που θα μπορούσαν να ναυλωθούν από την ΕΕ ως «πλοία φιλοξενίας» μεταναστών στα νησιά μας». Αυτό εκτιμά το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιώς.
Συγκεκριμένα σε σημερινή του ανακοίνωση το Επιμελητήριο επισημαίνει πως στο παρελθόν επιβατηγά πλοία χρησιμοποιήθηκαν για να στεγάσουν σεισμοπαθείς και πυρόπληκτους, όπως το 1986 στη Καλαμάτα και το 2014 στη Κεφαλονιά, αλλά και πρόσφυγες από τη Λιβύη. Υπάρχουν σήμερα πολλά επιβατηγά πλοία της ακτοπλοΐας και κρουαζιέρας στη χώρα μας, που βρίσκονται σε χειμερινή ακινησία ή βρίσκονται δεμένα για διάφορους λόγους, που θα μπορούσαν να ναυλωθούν από την ΕΕ ως «πλοία φιλοξενίας» μεταναστών στα νησιά μας.
Συμπληρωματικά, όπως αναφέρει το επιμελητήριο, αυτά τα πλοία θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των υφιστάμενων «κλειστών» χερσαίων κέντρων για τις οικογένειες μεταναστών, με λιγότερη φύλαξη και κυρίως χωρίς εγχώριες αντιδράσεις και εντάσεις στα νησιά μας.
Γενικά, συνεχίζει η σχετική ανακοίνωση, ένα πλοίο σε δηλωμένη ακινησία, χαρακτηρίζεται οποιοδήποτε πλοίο τίθεται εκτός εκμετάλλευσης, που κατά το κοινώς λεγόμενο «δένει» για διάφορους λόγους, χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι αξιόπλοο.
Σημαντικότεροι λόγοι παροπλισμού ενός πλοίου είναι πρώτιστα η αδυναμία εξεύρεσης ναύλου, είτε λόγω υπερπροσφοράς και οικονομικής κρίσεως, ή νομικής φύσεως, ή τεχνικής φύσεως λόγω κάποιας βλάβης, ή αδυναμίας εκμετάλλευσης λόγω ηλικίας. Το ΥΕΝ μπορεί να καθορίσει τα σημεία αυτά κυρίως κοντά στα αγκυροβόλια των λιμένων, ενώ παρακολουθεί το σύνολο των «δεμένων πλοίων» που καταγράφονται ως «παροπλισμένη χωρητικότητα» και χαρακτηρίζεται ανάλογα του προβλεπόμενου χρόνου σε «περιορισμένη ακινησία» και σε «μακρά ακινησία».
Τα αγκυροβολημένα πλοία μπορούν να είναι πλαγιοδετημένα μεταξύ τους, με τη πλώρη του ενός να προσδένεται με την πρύμνη του άλλου, έτσι ώστε οι ποντισμένες άγκυρες του ενός να συγκρατούν ασφαλέστερα και τη πρύμνη του άλλου, δημιουργώντας την λεγόμενη κοινώς «ντάνα». Αυτό μπορεί να διευκολύνει νησιωτικές και άλλες περιοχές όπου οι προβλήτες δεν επαρκούν για τη πρυμοδέτηση πλοίων, επιπλέον των πλοίων της τακτικής γραμμής.
Η ελληνική σημαία του πλοίου είναι ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτηριστικό, γιατί καθορίζει το δίκαιο το οποίο διέπεται το πλοίο, πλήρωμα και οι επιβάτες, τόσο κατά το εθνικό, όσο και κατά το Διεθνές Δίκαιο και τούτο επειδή το πλοίο θεωρείται πλωτό τμήμα του εδάφους της χώρας που φέρει τη σημαία.
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΠ Βασίλης Κορκίδης υποστηρίζει πως τα πλεονεκτήματα των «πλοίων φιλοξενίας» δείχνουν περισσότερα, γιατί, ελέγχονται καλύτερα, είναι από μόνα τους κλειστές δομές, κοστίζουν το ίδιο ή και λιγότερο από τις ΜΚΟ, δεν καταλαμβάνουν νησιωτική γη και οι κάτοικοι δεν έχουν λόγο να φοβούνται και να αντιδρούν.
Επίσης μπορεί να είναι δεμένα σε κάποιο απόμερο λιμάνι ή και «αρόδο», ενώ παράλληλα στέλνεις το μήνυμα του προαναχωρησιακού κέντρου ή και ακόμα του πιθανού μέσου επαναπατρισμού τους. Ενδεχομένως λοιπόν αυτή η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης που έχει υποβληθεί εδώ και μήνες θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά και να γίνει αποδεκτή από την ΕΕ με τη διάθεση πόρων για μία άμεση λύση στο έντονο πρόβλημα που έχει προκύψει στα νησιά μας, αφού η διαθεσιμότητα των ελληνικών πλοίων είναι δεδομένη και η χρήση τους είναι εφικτή.
