Ο «βραχνάς» των δασικών χαρτών παραμένει ακόμα ένα άλυτο πρόβλημα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια πολίτες καθώς παραμένουν ανενημέρωτοι για το τι πρόκειται να συμβεί αν περάσει η προθεσμία της 12ης Ιουνίου και οι ΟΤΑ τελικά δεν έχουν καταθέσει τις αντιρρήσεις τους.
Από τους 120 καλλικρατικούς δήμους όπου έχουν αναρτηθεί δασικοί χάρτες μόνο οι 57 έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα του υπουργείου Περιβάλλοντος, καταθέτοντας τις οικιστικές πυκνώσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεύθυνσης Δασικών Χαρτών του Εθνικού Κτηματολογίου και Χαρτογράφησης (ΕΚΧΑ), το σύνολο των αντιρρήσεων είναι μόνο 9.914 και αντιστοιχούν σε 20.185 στρέμματα.
Οι υπόλοιποι ΟΤΑ, είτε από έλλειψη προσωπικού, είτε για άλλους λόγους, δεν έχουν προχωρήσει ακόμα. Η ΚΕΔΕ δεν έχει πάρει στα χέρια της τα επίσημα στοιχεία από το Κτηματολόγιο, αγνοώντας μέχρι και σήμερα, 30 ημέρες πριν την καταλυτική ημερομηνία, την πορεία των αντιρρήσεων, γεγονός που προκαλεί αντιδράσεις.
Το ενδιαφέρον των δήμων να καταθέσουν τα όρια των οικιστικών πυκνώσεων δεν είναι τόσο «θερμό» απ ότι φαίνεται και ας απομένει μόλις ένας μήνας.
Έτσί λοιπόν σύμφωνα με τα παραπάνω, οι πολίτες για να είναι ασφαλείς στην περίπτωση που ο δήμος τους δεν αταθέσει εντός χρονικών πλαισίων τις οικιστικές πυκνώσεις, θα πρέπει να επισκεπτούν την Υπηρεσία Δόμησης της Πολεοδομίας πριν από τις 12 Ιουνίου και να υποβάλουν την αντίρρησή τους προσκομίζοντας το κατάλληλο εγγραφο.
Σε διαφορετική περίπτωση, οι ιδιοκτήτες ενδέχεται να μείνουν στον «αέρα», αφού κανείς ουσιαστικά δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Ακόμη και ο αν. υπουργός το ίδιο ακριβώς είχε προτρέψει τους πολίτες να κάνουν, καθώς, όπως είχε πει, «έτσι θα λυθεί οποιοδήποτε θέμα ανησυχίας».
Το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει δηλώσει πως το κόστος των αντιρρήσεων για τις ιδιοκτησίες που ανήκουν στις οικιστικές πυκνώσεις θα επιστραφεί.
Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε πως ακόμη και αν όλα τα παραπάνω γίνουν, εκκρεμεί η απόφαση του ΣτΕ που θα κρίνει αν ο νόμος για τις οικιστικές πυκνώσεις είναι συνταγματικός.
Το ΥΠΕΝ, πάντως, αποσαφηνίζει ότι οι δασικοί χάρτες αποτυπώνουν την κατάσταση των χρήσεων, δεν τροποποιούν την ιδιοκτησία και ούτε αποτελούν δήλωση ιδιοκτησίας. Υποδεικνύουν, δηλαδή, εάν μία περιοχή υπόκειται στις δεσμευτικές προϋποθέσεις της δασικής νομοθεσίας ή όχι, ώστε να είναι ευδιάκριτες οι οικιστικές και αναπτυξιακές λειτουργίες. Με άλλα λόγια, ακόμα και να κατατεθεί η αντίρρηση, ακόμα και να εντάσσεται στις οικιστικές πυκνώσεις μια ιδιοκτησία, αν η επιτροπή αντιρρήσεων δεν δώσει το πράσινο φως, τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο.