Στην τελική ευθεία για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη επιδιώκεται η ανασυγκρότηση του ενώ βασικοί στόχοι του είναι το άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία και στην εκλογική του βάση, καθώς και η στρατηγική για τις μεταρρυθμιστικές τομές με άρωμα ανασχηματισμού.
Στο πλαίσιο της «διαβούλευσης» για την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ οι θέσεις μέσα από άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, αναφορικά με τον προσυνεδριακό διάλογο, με τίτλο «Για την Κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συμμαχίες», στην εφημερίδα «Αυγή», αλλά και κείμενο μελών της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής που ζητούν αριστερή επανεκκίνηση. «Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να πετύχει τους στόχους του, πρέπει να «ανοίξει» οργανωτικά και πολιτικά στις κοινωνικές δυνάμεις που τον στηρίζουν. Να ακούσει και να προσπαθήσει να οργανώσει τις κοινωνικές δυνάμεις που τον στήριξαν στις απανωτές εκλογικές μάχες από το 2012 ως σήμερα. Να απευθυνθεί σε όλες εκείνες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, που σήμερα έχουν επιλέξει να βρίσκονται εκτός πολιτικής (εξαιτίας της κρίσης Δημοκρατίας) και οι οποίες βλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική τους έκφραση. Μια τέτοιου είδους διεύρυνση της βάσης του θα καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά πλειοψηφικό κόμμα, ενιαίο, με κατοχυρωμένες δημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες. Πολυφωνικό, με ιδεολογικά ρεύματα ιδεών, αλλά χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος που λειτούργησαν απωθητικά, αποκλείοντας και ενσωματώνοντας, χωρίς κλειστές ομάδες και προσωποπαγή καπετανάτα. Με σύνθεση απόψεων, ενιαία και αποτελεσματική δράση. Μιλάμε για ένα πραγματικό ενιαίο, αριστερό κόμμα ευθύνης, απόφασης και δράσης» σημειώνουν μεταξύ άλλων.
Για την Κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συμμαχίες, γράφει ο Δημ. Παπαδημούλης
Ολο το άρθρο
Όσοι πιστεύουν ότι το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνέδριο ρουτίνας, κάνουν λάθος. Αυτή την περίοδο διανύουμε την πιο κρίσιμη καμπή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση Τσίπρα. Γι’ αυτό και οι αποφάσεις που θα πάρουμε έχουν τεράστια σημασία, όχι μόνο για το μέλλον της Αριστεράς, αλλά και της χώρας, .
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με ειλικρίνεια, αυτογνωσία και χωρίς στρουθοκαμηλισμούς.
Στην οικονομία τα πιο δύσκολα είναι πλέον πίσω μας και εμφανίζονται θετικές προοπτικές ανάπτυξης για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Η ανάπτυξη όμως, η ταχύτερη μείωση της ανεργίας, οι επενδύσεις, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και φυσικά η ελάφρυνση του χρέους, δεν θα έρθουν με τον αυτόματο πιλότο. Απαιτούν ρεαλιστικό σχεδιασμό και δραστική βελτίωση της συνοχής και της αποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης και της διοίκησης. Η θετική αλλαγή της τάσης των οικονομικών δεικτών όμως, δεν έχει φτάσει ακόμη στην κοινωνία και την καθημερινότητα των πολιτών.
Γι’ αυτό και στη σχέση μας με την κοινωνία τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μας είναι απογοητευμένο, αποστασιοποιημένο ή και θυμωμένο. Το δε κόμμα μας παραμένει μικρό, κλειστό και με πεσμένο ηθικό. Πληρώνουμε δε και πρόσθετο κόστος γιατί, λόγω ελλιπούς προετοιμασίας και ανάγνωσης των πραγματικών συσχετισμών σε Ελλάδα και Ευρώπη, καλλιεργήσαμε, ιδιαίτερα πριν τον Ιανουάριο του 2015, υπερβολικές προσδοκίες, που αποδείχτηκε οδυνηρά ότι δεν ήταν άμεσα εφικτές.
Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο επανεκκίνησης που θα αξιολογήσει τα πάντα με ειλικρίνεια και θα ενώσει και κινητοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από ένα πολιτικό σχέδιο με σαφείς και εφικτούς στόχους. Με καθαρές επιλογές, χωρίς «βλέποντας και κάνοντας». Πιο συγκεκριμένα:
-Να επενδύσουμε στην σταθερότητα, που σημαίνει εκλογές το 2019. Προτεραιότητά μας: Ανάπτυξη-μείωση της ανεργίας- εκσυγχρονισμός της διοίκησης- ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Έμφαση στις εσωτερικές παθογένειες (πελατειακό κράτος- γραφειοκρατία- φοροδιαφυγή-καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης), που έφεραν τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Εγκατάλειψη κάθε σκέψης ή υπόνοιας για προσφυγές στις κάλπες πριν το 2019. Θα είναι οδυνηρά επιζήμιο για τη χώρα και την κοινωνία και φυσικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστερά είναι για τα δύσκολα, δεν δραπετεύει στα δύσκολα. Οι ιδέες για «σύντομη δεξιά παρένθεση» είναι το ίδιο λανθασμένες και επιζήμιες, με το σχέδιο της ΝΔ για «σύντομη αριστερή παρένθεση».
-Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το μεγάλο κόμμα-παράταξη της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς του 21ου αιώνα. Αν θέλουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς.
Το Συνέδριο καλείται να κάνει ουσιαστικά βήματα, για έναν ΣΥΡΙΖΑ:
Πιο μαζικό και ανοιχτό στην κοινωνική μας βάση, σε ιδέες και νέους ανθρώπους, όχι ένα κόμμα «σκαντζόχοιρος».
Πραγματικά ενιαίο, με εσωτερική δημοκρατία, ρεύματα ιδεών, αλλά όχι άθροισμα κλειστών ομάδων και καπετανάτων.
Με δημοκρατία και συλλογικότητα, όχι αρχηγικό φυσικά. Αλλά και με κατανομή ευθύνης, συλλογική αποτελεσματικότητα και απολογισμό δουλειάς.
Κόμμα της κοινωνίας, όχι κόμμα του κράτους ή ελίτ στελεχών.
-Για να πετύχουμε όμως, απαιτούνται και οι ευρύτερες δυνατές συμμαχίες μέσα και έξω από την Ελλάδα, γύρω από κοινούς στόχους. Αυτό είναι η αλφαβήτα της Ιστορίας του αριστερού κινήματος. Την υποτίμηση αυτής της αλήθειας, την βιώσαμε οδυνηρά τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης το 2015. Αντίθετα, η εφαρμογή αυτής της πλατιάς πολιτικής συμμαχιών στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες, με πρωταγωνιστική συμβολή του Αλέξη Τσίπρα, αρχίζει ήδη να αποδίδει τους πρώτους καρπούς.
Είναι ανάγκη λοιπόν, αυτή την πολιτική συμμαχιών που ακολουθούμε στην Ευρώπη να την επιδιώξουμε και στην Ελλάδα. Με δυνάμεις του αντίστοιχου πολιτικού και κοινωνικού φάσματος. Σε συνέχεια της σχετικής πρόσκλησης, που έχει ήδη απευθύνει δημόσια ο Αλέξης Τσίπρας, προτείνω το Συνέδριό μας να αποφασίσει τη συγκρότηση ενός μονιμότερου φόρουμ διαλόγου, των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με ευρύτερες δυνάμεις της ανανεωτικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, με στόχο τη συγκρότηση ενός ευρύτερου προοδευτικού πόλου στην ελληνική κοινωνία.
Η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία που χαρακτηρίζει την πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, και ακόμα περισσότερο το Ποτάμι, δεν είναι προοδευτική, δεν οδηγεί κεντροαριστερά, δεν οδηγεί ούτε καν στο δημοκρατικό κέντρο. Οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά και στην επάνοδο μιας έξαλλης, ρεβανσιστικής Δεξιάς, νεοφιλελεύθερης, δέσμιας μεγαλοσυμφερόντων, γεμάτης με ακροδεξιά στελέχη στην ηγεσία της. Και αυτό έχουμε ιστορικό και δημοκρατικό καθήκον να το αποτρέψουμε.
