Θα φροντίσει να ικανοποιήσει το κομματικό ακροατήριο, ή θα επιδιώξει να επιτύχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και αποδοχή στην επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει “σφίγγα” σ' αυτό το θέμα και ουδείς διακινδυνεύει προβλέψεις για την τελική επιλογή του. Οχι μόνον για το πρόσωπο που θα υποδείξει, αλλά ούτε καν για το πολιτικό του “χρώμα” - αν θα είναι από τον κεντροδεξιό ή τον κεντροαριστερό χώρο, σχεδόν “αχρωμάτιστος”, ευρέως αναγνωρίσιμος ή μη.
Προφανώς θέλει να συνδυάσει και τα δύο:
- Να μη δυσαρεστήσει τους κομματικούς, κυρίως τη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ και ταυτόχρονα
- Nα εξασφαλίσει έστω απρόθυμη συγκατάθεση της αντιπολίτευσης – που δεν είναι αναγκαίο να “μεταφρασθεί” σε θετική ψήφο στη Βουλή, αλλά μπορεί να εκφραστεί ποικιλοτρόπως.
Μέχρι πρόσφατα φαινόταν να βρίσκεται σε δύσκολη θέση, πιεζόμενος από το δεξιό κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας και της κομματικής βάσης, που ήθελαν “επιτέλους έναν δικό τους” στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, κάποιον που να εκφράζει την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, χωρίς συμβιβασμούς και προσχήματα
Η απαίτηση αυτή εκφράστηκε πρώτα από τον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη και εν συνεχεία από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Ομως οι συσχετισμοί στη ΝΔ και το γενικότερο εσωκομματικό κλίμα στη ΝΔ έχουν αλλάξει μετά την απομάκρυνση Σαμαρά και ο Κ. Μητσοτάκης αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Δεν σπεύδει όμως να την αξιοποιήσει για να προχωρήσει σε ένα μάλλον πρόωρο βήμα. Φροντίζει πρώτα να προετοιμάσει το έδαφος και να καλλιεργήσει πρόσφορο κλίμα για να γνωστοποιήσει την επιλογή του.
Η οποία είναι η τήρηση της παράδοσης που έχει δημιουργηθεί: Ο πρόεδρος να μην προέρχεται από το κόμμα που κυβερνά, να μην είναι “κομματικός”, να εκφράζει εν μέρει και τον χώρο της ευρύτερης αντιπολίτευσης, να “συμπληρώνει” την κυβέρνηση δημιουργώντας μια αίσθηση εθνικής ομοψυχίας.
Ο πρωθυπουργός και οι έμπιστοι στενοί συνεργάτες του βρίσκονται σε αναζήτηση ενός προσώπου με αυτά τα χαρακτηριστικά - τουλάχιστον αυτό αφήνουν να εννοηθεί. Ισως να το έχουν βρει και απλώς δεν είναι η ώρα να το ανακοινώσουν. Αυτό που προέχει τώρα είναι να γίνει η αναγκαία ζύμωση μέσα στο κυβερνών κόμμα, να εξοικειωθούν τα στελέχη και τα μέλη της με την ιδέα ενός ΠτΔ “κεντρώου, φιλελεύθερου, έστω και σοσιαλίζοντος” - όπως ακριβώς περιγράφεται από επιτελείς του Μαξίμου.
Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει μετά τη διαγραφή Σαμαρά και συνεχίζεται χωρίς τυμπανοκρουσίες. Η επιλογή ανώτατου πολιτειακού άρχοντα προερχόμενου από αντίπαλο ή όμορο πολιτικό χώρο δεν προβάλλεται επί του παρόντος ως επιλογή του πρωθυπουργού. Παρουσιάζεται ως δυνητική λύση που θα συνέβαλε στην πολιτική σταθερότητα και στη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων. Γι αυτό θα έπρεπε να είναι αποδεικτή από το σύνολο της ΝΔ, την κοινοβουλευτική ομάδα, τα στελέχη και την κομματική βάση.
Την άποψη αυτή θα αναλάβουν να “εκλαϊκεύσουν” τις επόμενες εβδομάδες από τα “τηλεπαράθυρα” πολιτικοί σχολιαστές, υπουργοί και βουλευτές, διαμορφώνοντας το κατάλληλο κλίμα για να ακολουθήσει η γνωστοποίηση της τελικής επιλογής του πρωθυπουργού.