Πριν δύο χρόνια οι περισσότεροι αναλυτές είχαν επισημάνει τον κίνδυνο η Ευρώπη να υποστεί στις συνέπειες της προσέγγισης της Ρωσίας -Κίνας. Είχαν προειδοποιήσει ότι το άνοιγμα της κινέζικης αγοράς στην ρωσική ενέργεια θα στερούσε απο την Ευρώπη κρίσιμους ενεργειακούς πόρους με αποτέλεσμα να ανατραπούν οι ισορροπίες. Οι προβλέψεις αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν καθώς μέχρι σήμερα , το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών εξαγωγών ενέργειας συνεχίζει να ρέει δυτικά και οι σινο-ρωσικοί ενεργειακοί δεσμοί, δεν αποτελούν απειλή για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ.
Η Ρωσία, παρά τις προσπάθειές της, δεν ήταν σε θέση να ενισχύσει επαρκώς το εμπόριο και τις επενδύσεις με την Κίνα μεταξύ άλλων στις βιομηχανίες των υδρογονανθράκων. Σίγουρα, η Ρωσία έχει κάνει πολλές συμφωνίες με την Κίνα, οι οποίες, όταν εφαρμοστούν, θα μπορούσαν να απογειώσουν το εμπόριο στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αλλά η κατασκευή των δύο αγωγών φυσικού που στόχευαν στο να μεταφέρουν φυσικό αέριο από την Σιβηρία σε περιοχές της Κίνας, αναβλήθηκε για την δεκαετία του 2020. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα για την Μόσχα, οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν δημιουργήσει αμφιβολίες σχετικά με την κερδοφορία αυτών των έργων, και οι ρωσικές ενεργειακές εταιρείες, περιορισμένες από το καθεστώς των Δυτικών κυρώσεων, επίσης παλεύουν να αναπτύξουν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ανατολική Σιβηρία.
Η Ρωσία λοιπόν βρίσκει έτσι τον εαυτό της ως μια από τους πολλούς παραγωγούς -συμπεριλαμβανομένης της Αγκόλα, της Ισημερινή Γουινέας, του Ιράκ, του Τουρκμενιστάν, και ίσως, σύντομα, του Ιράν- οι οποίοι βοηθούν την Κίνα να διαφοροποιήσει τις ενεργειακές της πηγές , ενώ το Πεκίνο συνεχίζει να διατηρεί τις συμφωνίες του με τους παραδοσιακούς προμηθευτές στην Αραβική χερσόνησο και στη Νοτιοανατολική Ασία. Στην ουσία, αντί να παίζει την Ευρώπη εμπλεκόμενη με την Κίνα, η Ρωσία όλο και περισσότερο εξαρτάται από την Κίνα.
πηγή: premium.paratiritis