Πριν δύο χρόνια οι περισσότεροι αναλυτές είχαν επισημάνει τον κίνδυνο η Ευρώπη να υποστεί στις συνέπειες της προσέγγισης της Ρωσίας -Κίνας. Είχαν προειδοποιήσει ότι το άνοιγμα της κινέζικης αγοράς στην ρωσική ενέργεια θα στερούσε από την Ευρώπη κρίσιμους ενεργειακούς πόρους, με αποτέλεσμα να ανατραπούν οι ισορροπίες.
Οι προβλέψεις αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν μέχρι σήμερα: Το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών εξαγωγών ενέργειας συνεχίζει να ρέει δυτικά, ενώ οι σινο-ρωσικοί ενεργειακοί δεσμοί δεν αποτελούν απειλή για την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ.
Η Ρωσία, παρά τις προσπάθειές της, δεν ήταν σε θέση να ενισχύσει επαρκώς το εμπόριο και τις επενδύσεις με την Κίνα, μεταξύ άλλων στον τομέα υδρογονανθράκων. Η Ρωσία έχει κάνει βέβαια πολλές συμφωνίες με την Κίνα, οι οποίες όμως μένει να υλοποιηθούν. Οεφαρμοστούν, θα απογειώσουν το εμπόριο πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Όμως η κατασκευή των δύο αγωγών για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Σιβηρία σε περιοχές της Κίνας αναβλήθηκε για την δεκαετία του 2020. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα για την Μόσχα, οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχουν δημιουργήσει αμφιβολίες σχετικά με την κερδοφορία αυτών των έργων.
Οι ρωσικές ενεργειακές εταιρείες, περιορισμένες από το καθεστώς των Δυτικών κυρώσεων, παλεύουν τώρα να αναπτύξουν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ανατολική Σιβηρία.
Η Ρωσία λοιπόν διαπιστώνει τώρα ότι γίνεται μία από τους πολλές χώρες- παραγωγούς πετρελαίου και αερίου που βοηθούν την Κίνα να διαφοροποιήσει τις ενεργειακές της πηγές , ενώ το Πεκίνο συνεχίζει να διατηρεί τις συμφωνίες με τους παραδοσιακούς προμηθευτές στην Αραβική χερσόνησο και στη Νοτιοανατολική Ασία.
Στην ουσία, αντί να πιέσει την Ευρώπη αξιοποιώντας τις δυνατότητες εξαγωγών με την Κίνα, η Ρωσία όλο και περισσότερο εξαρτάται από την Κίνα.
