Μία υπόθεση από το παρελθόν του Άκη Τσοχατζόπουλου έφερε ξανά σε δίκη τον πρώην υπουργό, τη σύζυγό του Βίκυ Σταμάτη και τον εξάδελφό του Νίκο Ζήγρα όπου καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων σε ποινή 6 ετών κάθειρξης και χρηματικές ποινές 100.000 ευρώ, ο καθένας.
Η υπόθεση για τους τρεις κατηγορούμενους αφορά το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που υπογράφηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1998 στην Ελβετία από τον εξάδελφο του Άκη Τσοχατζόπουλου, Νίκο Ζήγρα για το οποίο καταβλήθηκαν εφάπαξ 500.000 ελβετικά φράγκα. Οι τρεις κρίθηκαν ένοχοι για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα από κοινού, καθώς, σύμφωνα με την κατηγορία, τα χρήματα αυτά προήλθαν από παράνομα «δώρα» στον πρώην υπουργό και φέρεται να κατέληξαν σε λογαριασμούς του Νίκου Ζήγρα και της Βίκυς Σταμάτη στην Ελβετία.
Το δικαστήριο έδωσε ανασταλτικό αποτέλεσμα στις εφέσεις και για να μείνουν ελεύθεροι, όρισε καταβολή εγγύησης 20.000 ευρώ στον καθένα -με προθεσμία 10ημέρου για την πληρωμή της- και τον περιοριστικό όρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.
Η υπεράσπιση του πρώην υπουργού εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για την απόφαση του δικαστηρίου λέγοντας πως το ζεύγος Τσοχατζόπουλου, όχι μόνο αδυνατεί να καταβάλει τα χρήματα της εγγύησης, αλλά είχε πρόβλημα ακόμη και να πληρώσει το παράβολο για τη δίκη: «Τους στέλνετε με μαθηματική ακρίβεια στη φυλακή. Έναν άνθρωπο που του χρωστάει η Ελλάδα… Τα υποβρύχια που πήρε στέκονται απέναντι στον Τούρκο τώρα. Ντροπή».
Οικονομική αδυναμία επικαλέστηκε και ο άλλοτε στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού, Νίκος Ζήγρας με το συνήγορό του να υποστηρίζει: «Δεν του επαρκεί η σύνταξή του έτσι κι αλλιώς. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρει αυτά τα λεφτά. Είναι 84 ετών».
Σύμφωνα με τον συνήγορο υπεράσπισης του κ. Τσοχατζόπουλου, Γιάννη Παγορόπουλο, τέθηκαν ζητήματα ακυρότητας της δίκης καθώς όπως ανέφερε «ξαναζούμε την δίκη των εξοπλιστικών. Το δικαστήριο προσπάθησε να σταθεί στο ύψος του με πολλά προβλήματα ακυρότητας της δίκης, όπως ότι η δίωξη για τον Τσοχατζόπουλο δεν πέρασε από τη Βουλή, κατά παράβαση του Συντάγματος, το ότι η αρμοδιότητα ανήκε στα ελβετικά δικαστήρια καθώς και το αμετάκλητο της κρίσης του Πενταμελούς Εφετείου που δίκασε σε δεύτερο βαθμό και παράγει δεδικασμένο».
Η κ. Σταμάτη αιτήθηκε ανεπιτυχώς από το δικαστήριο να της αναγνωρίσει το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη ενώ οι δύο συγκατηγορούμενοί της δεν αιτήθηκαν ελαφρυντικών περιστάσεων.
