Ενώ η πρώτη φάση της υγειονομικής κρίσης στην Ελλάδα δεν έχει τελειώσει, όπως σε όλους τους τόνους καθιστούν σαφές οι ειδικοί και το lockdown αίρεται σταδιακά, η κοινωνία έχει ήδη περάσει στην επόμενη μέρα, που χαρακτηρίζεται από τις δυσμενέστατες εξελίξεις στην ελληνική οικονομία.
Του Δημήτρη Κυριακόπουλου
Η εκτίμηση αποτυπώνεται στα ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης της Pulse για τον ΣΚΑΪ, από την οποία προέκυψε ότι το 63% των ερωτηθέντων ανησυχεί για την επιδημία του κορονοϊού και αντίστοιχα το 66% πιστεύει ότι τα μέτρα θα επηρεάσουν πολύ ή αρκετά την οικονομική του κατάσταση. Για την ιστορία αναφέρουμε πως και στην έρευνα οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ τον Απρίλιο, καταγράφηκε ότι δύο στα τρία νοικοκυριά αναμένουν επιδείνωση των οικονομικών του το επόμενο 12μηνο.
Ο φόβος της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων, για την οικονομικής τους κατάσταση, από τις σοβαρές συνέπειες της πανδημίας, έχει αρχίσει να υπερισχύει του φόβου για τον ίδιο τον φονικό ιό. Και οι δημοσκοπήσεις έρχονται απλά να επιβεβαιώσουν την αλλαγή στην ιεράρχηση των φόβων.
Μήπως, όμως είναι υπερβολικός ο φόβος των πολιτών για τις εξελίξεις τόσο στα δικά τους οικονομικά, όσο και της χώρας; Κάθε άλλο. Θα μπορούσα να παραθέσω τις μαύρες προβλέψεις της Κομισιόν, του ΔΝΤ και διεθνών οίκων για βασικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας. Δεν χρειάζεται. Άλλωστε το «Σin» τις παρουσιάζει όπως πρέπει, όντας και το πρώτο οικονομικό site, που μέσα στον Φεβρουάριο έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, για τα επερχόμενα στην οικονομία μας.
Περιορίζομαι, ενδεικτικά, σε τρείς αριθμούς, που εκφράζουν πραγματικότητα, όχι προβλέψεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», τον Απρίλιο του 2020 έγιναν 48.555 προσλήψεις έναντι 281.181 τον αντίστοιχο περυσινό μήνα. Που σημαίνει 232.626 λιγότερες προσλήψεις συγκρίνοντας τον ίδιο μήνα διαδοχικών ετών. Είναι οι προσλήψεις που δεν έγιναν στον τουρισμό και την εστίαση.
Κι όταν στο παραδοσιακά καλό εξάμηνο (Απρίλιος-Σεπτέμβριος) για τις θέσεις εργασίας στην Ελλάδα, λόγω τουρισμού, οι προσλήψεις κινηθούν σε τόσο χαμηλά επίπεδα, δεν χρειάζονται γνώσεις οικονομικών για να αντιληφθεί κανείς ότι η ανεργία φέτος θα εκτοξευθεί, γιατί οι δουλειές θα είναι λιγοστές.
Αλλά πέρα από τους αριθμούς το σημαντικότερο είναι αυτό που βιώνουν ή πρόκειται να βιώσουν οι περισσότεροι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι, έχοντας περάσει «δια πυρός και σιδήρου» τα μνημονιακά χρόνια που προηγήθηκαν. Το παρόν και το εγγύς μέλλον γι' αυτούς χαρακτηρίζονται από τέσσερα «Α»:ανέχεια, αγωνία, αβεβαιότητα, ανασφάλεια. Κι αυτό δεν αλλάζει ούτε από την «εικονική» πραγματικότητα των καναλιών, ούτε από «πάγωμα» οφειλών στο δημόσιο, τα βοηθήματα των 800 ευρώ και τα ευνοϊκά δάνεια για λίγους.
Η κυβέρνηση μέχρι τώρα στην οικονομία ακολουθεί την πολιτική: «βλέποντας και κάνοντας», αποφεύγοντας εμπροσθοβαρείς κινήσεις, μολονότι έχει στο οπλοστάσιό της ένα ισχυρό όπλο, το «μαξιλάρι» των 37 δισ. Για να καταδειχθεί η διαφορά σημειώνω, ότι όπως έχει δηλώσει ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στα τέλη Ιανουαρίου 2015, παρέλαβε από την κυβέρνηση Σαμαρά διαθέσιμα, τα οποία δεν έφταναν ούτε για την πληρωμή μισθών και συντάξεων τον Φεβρουάριο!
Η πολιτική αυτή θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, στον τελικό λογαριασμό. Από το μέγεθος της ύφεσης, της ανεργίας, από το πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν, από το πόσοι εργαζόμενοι θα μείνουν άνεργοι ή θα δούν τις αποδοχές τους να μειώνονται, από το πόσοι θα φτωχοποιηθούν.
