Δεν έχει νόημα η οικονομική ενίσχυση προς τις ανθρωπιστικές οργανώσεις αν δεν συνοδεύεται από την πολιτική βούληση να σταματήσουμε τον πόλεμο. «Ο κόσμος πρέπει να υψώσει τη φωνή του», δήλωσε κατηγορηματικά στον 105.5 fm o Νικόλας Παπαχρυσοστόμου, επικεφαλής της επείγουσας αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λωρίδα της Γάζας.
Στην τηλεφωνική συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Δ. Ελευθεράτο, ο Νικόλας Παπαχρυσοστόμου εξήγησε γιατί δεν έχει νόημα να μιλάμε για ανθρωπιστική βοήθεια χωρίς να απαιτούμε την άμεση και μόνιμη κατάπαυση πυρός.
Είμαστε σταγόνες στον ωκεανό
«Δεν υπάρχει δυνατότητα να προσφέρουμε μια ανθρωπιστική παρέμβαση που να έχει νόημα. Με τον όγκο της βοήθειας που εισέρχεται αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να κατορθώσουμε να απαντήσουμε στις ελλείψεις και στα προβλήματα που υπάρχουν, είμαστε πολύ μακρυά από αυτό, η βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε, είμαστε σταγόνες στον ωκεανό.
Το να αυξήσουμε τον αριθμό των φορτηγών που εισέρχονται ακόμα και αν αυξάναμε τον αριθμό του προσωπικoύ [ενώ συνεχίζεται ο πόλεμος] δεν είναι καν ένα ημίμετρο. Χρειάζεται να αποκτήσουμε πρόσβαση σε όλη τη Λωρίδα της Γάζα. Εμείς δρούμε μόνο στο νότο, στο βόρειο τμήμα δεν έχει πρόσβαση καμία ανθρωπιστική οργάνωση, και οι χιλιάδες άνθρωποι εκεί είναι πλήρως εγκαταλελειμμένοι. Μόνο η άμεση και μόνιμη κατάπαυση του πυρός θα έκανε εφικτό το έργο μας».
Ο κόσμος πρέπει να υψώσει τη φωνή του
«Ο κόσμος μπορεί να μας ενισχύσει οικονομικά όπως ενισχύει και άλλες οργανώσεις, και αυτό μετατρέπεται σε αυξημένη βοήθεια. Αλλά επαναλαμβάνω, ακόμα και αν γίνεται αυτό, αν δε συνοδεύεται από την πολιτική βούληση να σταματήσουμε τον πόλεμο δε θα μας επιτρέψει μεγάλα περιθώρια δράσης. Επομένως, ο κόσμος πρέπει να υψώσει τη φωνή του. Το μόνο που θα είχε νόημα αυτή τη στιγμή θα ήταν να υψώσει ο κόσμος τη φωνή του παντού και ταυτόχρονα προκειμένου όλα αυτά τα μηνύματα που προσπαθούμε να περάσουμε, να περάσουν μαζικά στη διεθνή κοινότητα η οποία αυτή τη στιγμή, σε ό,τι αφορά τη Γάζα, κατά την απόψή μας, παρακολουθεί έναν πόλεμο εξ’ αποστάσεως μέσω των τηλεοπτικών δικτύων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Δε γίνεται αυτό το πράγμα δηλαδή. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ακούσει τη φωνή των πολλών προκειμένου να δράσουμε, προκειμένου να ψηφιστεί το να σταματήσουν όλα.»
Νοσοκομεία: Εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό
Αυτή τη στιγμή λειτουργούν μόνο 13 από τα 36 νοσοκομεία της Λωρίδας της Γάζας, όπως μπορούν, όχι όπως λειτουργούν στην Ελλάδα. Είναι πολύ περιορισμένο το προσωπικό και οι πόροι. Το υγειονομικό προσωπικό είναι εξαντλημένο πλήρως, γιατί αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση εδώ και 100 μέρες. Πάρα πολλοί από αυτούς ζουν μέσα στα νοσοκομεία μαζί με τις οικογένειές τους. Ταυτόχρονα στα νοσοκομεία συρρέουν χιλιάδες άνθρωποι γιατί έχουν τη ψευδαίσθηση ότι τα νοσοκομεία είναι ένα ασφαλές καταφύγιο. Δεν υπάρχει σπιθαμή ελεύθερου χώρου μέσα στα νοσοκομεία. Μέχρι και οι νοσηλευόμενοι ασθενείς όταν πάρουν εξιτήριο αρνούνται να φύγουν και να ελευθερώσουν τη νοσοκομειακή κλίνη που καταλαμβάνουν γιατί το δικό τους σπίτι έχει βομβαρδιστεί. Δεν υπάρχουν πια κλίνες, οι ασθενείς είναι τριπλάσιοι σε αριθμό από τις διαθέσιμες κλίνες.
Τα αποθέματα σε ιατροφαρμακευτικό υλικό και αναλώσιμα έχουν εξαντληθεί και αυτό σημαίνει ότι γίνονται εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό, και οι επιδέσεις και οι καθαρισμοί των τραυμάτων γίνονται με ακατάλληλα υλικά, με ό,τι υπάρχει, με αποτέλεσμα την πολύ μεγάλη αύξηση των μολυσμένων τραυμάτων, που σε αρκετές περιπτώσεις οδηγεί σε ακρωτηριασμούς.
Ένας στους δύο ασθενείς που βλέπουν οι Γ.Χ.Σ. πάσχει από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις, παράπλευρες απώλειες των συνθηκών διαβίωσης, τα παιδιά έχουν αναπνευστικές λοιμώξεις και ευκοιλιότητα, μένου νσε αντίσκηνα και παραπήγματα στους δρόμους και στα καταφύγια.
Συχνό περιστατικό οι λεηλασίες για την εξασφάλιση τροφίμων
Η έλλειψη τροφής και νερού είναι υπαρκτό πρόβλημα. Εμείς δεν έχουμε ακόμα παρατηρήσει ακόμα υποσιτισμό όμως ο κόσμος πεινάει. Υπάρχουν όμως συχνά περιστατικά λεηλασίας στο νότο. Σε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, κάποιοι άνθρωποι σταμάτησαν με φωνές ένα φορτηγό των Γ.Χ.Σ. φορτωμένο με τόνους τροφής, θέλοντας να κατάσχουν το φορτίο για να θρέψουν τις οικογένειές τους. Αν και τους είπαμε ότι προορίζεται για ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, αυτοί επέμειναν και τελικά τους επιτρέψαμε να πάρουν τα τρόφιμα παρακαλώντας τους να αφήσουν τουλάχιστον τα φάρμακα. Αυτή είναι η κατάσταση, η αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού.
Τα πρωινά μοιράζουμε 8.000 λίτρα νερό ανά φορτηγό και μέχρι το μεσημέρι έχει εξαντληθεί και έρχονται και ζητάνε κι άλλο.
Δεν έχουμε ελευθερία κινήσεων, είναι πολύ δύσκολη η ζωή μας, υπάρχει ο φόβος λόγω των συνεχών επιθέσεων κατά των ιατρικών αποστολών.
Πρέπει να προστατευθούν οι ανθρωπιστικές και ιατρικές αποστολές βάσει του διεθνούς δικαίου. Δεν υφίστανται οι κανόνες του διεθνούς δικαίου. Ο ισραηλινός στρατός δίνει συνέχεια εντολή στον πληθυσμό να κινείται συνεχώς προς το νότο, αυτό δεν έχει νόημα.
Σε γιγαντιαίο καταυλισμό έχει μετατραπεί η Ράφα
«Πριν το πόλεμο η πόλη Ράφα αριθμούσε 200.000 κατοίκους. Τώρα φιλοξενεί 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους και έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο καταυλισμό. Δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν υπάρχει κυκλοφορία, τα παιδιά είναι παντού, οι βροχές, το κρύο δεν υπάρχουν κουβέρτες, δεν υπάρχουν στρώματα, δεν υπάρχουν αρκετά καύσιμα. Αυτό δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αντιμετωπίσουμε αν δε σταματήσουμε [τις πολεμικές επιχειρήσεις] τώρα.»
