Με επιθετικές τακτικές που, όπως κρίνεται από δικαστήρια, υπερβαίνουν τα όρια της καλής πίστης, «κυνηγούν» τους εγγυητές δανείων οι servicers, επισπεύδοντας πλειστηριασμούς ακόμη και όταν ένας εγγυητής δείχνει με κάθε τρόπο ότι θέλει να πληρώσει το δάνειο που εγγυήθηκε και μπορεί να έχει άριστο ιστορικό συμπεριφοράς στην εξυπηρέτηση δικών του δανείων.
Όπως αναφέρουν νομικοί, οι servicers θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα τη μεγιστοποίηση και επίσπευση των ανακτήσεων και, όταν έχουν μπροστά τους ένα ακίνητο που μπορεί να φέρει σημαντικό ποσό σε πλειστηριασμό, επισπεύδουν τις διαδικασίες της αναγκαστικής εκτέλεσης, αδιαφορώντας αν θα μπορούσαν να έχουν ρυθμίσει με βιώσιμο τρόπο το δάνειο.
Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση για την οποία εξέδωσε πρόσφατα απόφαση το Μονομελές Πρωτοδικείο της Χαλκίδας (331/2024), όπου ο servicer δέχθηκε δικαστικό ράπισμα, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι οι επιθετικές πρακτικές που ακολούθησε υπερβαίνουν τα όρια της καλής πίστης και είναι καταχρηστικές, «βάζοντας πάγο» στον πλειστηριασμό. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά στην απόφαση,
- «Το Δικαστήριο καταλήγει στην κρίση ότι η συμπεριφορά της καθ’ ης (σ.σ.: του servicer) να επισπεύσει σε βάρος του ανακόπτοντος - ασκούντος τους πρόσθετους λόγους αναγκαστική εκτέλεση, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος όχι μόνον εμφανίζεται συνεργάσιμος, αλλά επιβραβεύεται από την ίδια την καθ’ ης για τη συνέπειά του στην εξυπηρέτηση των ρυθμισμένων και σε αριθμό δεκατριών (13) οφειλών του, είναι κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου μη ανεκτή και συνεπώς καταχρηστική».
Σε αυτή την υπόθεση, όπως προκύπτει από την απόφαση, ο servicer ξεπέρασε όλα τα όρια, πιθανότατα επειδή είχε μπροστά του ένα ακίνητο με αξία 130.000 ευρώ (πρώτη τιμή στον πλειστηριασμό), η οποία κάλυπτε με το παραπάνω την καθυστερούμενη οφειλή:
- Το 2004, ο πατέρας του εγγυητή έλαβε στεγαστικό δάνειο και το 2008 μεταβίβασε στον γιο το ακίνητο για το οποίο δανειοδοτήθηκε. Στη συνέχεια, ο πατέρας δεν μπόρεσε να εξυπηρετήσει το δάνειο, που αργότερα μεταφέρθηκε σε fund μέσω τιτλοποίησης και η διαχείρισή του ανατέθηκε σε servicer.
- Στις αρχές του 2024, ο servicer εξέδωσε διαταγή πληρωμής και κίνησε τη διαδικασία κατάσχεσης και πλειστηριασμού, παρά το γεγονός ότι ο γιος - εγγυητής ζήτησε να ρυθμισθεί η οφειλή και να την πληρώσει. Μάλιστα, όπως σημειώνει το δικαστήριο, αυτό το αίτημα δεν ήταν προσχηματικό, δεδομένου ότι αποδεικνύεται πως ο εγγυητής όχι μόνο είχε ρυθμίσει όλα τα δικά του δάνεια, συνολικά 13, αλλά τα εξυπηρετούσε με τέτοια συνέπεια, που εντάχθηκε σε πρόγραμμα επιβράβευσης για συνεπείς δανειολήπτες!
- Μάλιστα, ο εγγυητής είχε επισημάνει προς τους υπαλλήλους του servicer ότι αν δεν γινόταν ρύθμιση και έχανε στον πλειστηριασμό το ακίνητο δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να εξυπηρετεί ούτε τα δικά του δάνεια, δεδομένου ότι στο ακίνητο αυτό έχει την έδρα η επιχείρησή του. Ούτε αυτό το επιχείρημα ήταν αρκετό για να σταματήσει η επίθεση του servicer...