Να αναλάβει πρωτοβουλία η ΟΤΟΕ ώστε η 5η Μαΐου να κηρυχθεί αργία για τον τραπεζικό τομέα ως ένδειξη ουσιαστικού φόρου τιμής στη μνήμη των θυμάτων της Marfin προτείνει η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΑΚΤ). Ταυτόχρονα η συνδικαλιστική παράταξη των τραπεζοϋπαλλήλων ζητεί τη «θέσπιση της 5ης Μαΐου ως αργίας και ημέρας αφιερωμένης στην υγιεινή και ασφάλεια και στο δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν, να διαδηλώνουν και να αντιστέκονται σε κάθε είδους αντεργατικές πολιτικές απ’ όπου κι αν προέρχονται».
Η ανακοίνωση της ΕΑΚΤ, στην οποία, μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «η μνήμη των θυμάτων της Marfin δεν τιμάται με πλακέτες και κατάθεση στεφάνων» είναι η εξής:
«Με τη συμπλήρωση 10 ετών από τον άδικο χαμό των συναδέλφων μας τραπεζοϋπαλλήλων στη MARFIN, κατά τη διάρκεια του μεγάλου πανεργατικού συλλαλητηρίου της 5ης Μαΐου του 2010, βρήκαν κάποιοι την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο και να καπηλευτούν τους θανάτους των συναδέλφων μας, στήνοντας αναμνηστικές πλακέτες και διοργανώνοντας επετειακές φιέστες.
Δεν μπορείς ως Κυβέρνηση από τη μία να διοργανώνεις διακομματικές φιέστες για τα αθώα θύματα της MARFIN και από την άλλη να προσφεύγεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας (σύμφωνα με δημοσιεύματα στον τύπο, την 1η Ιουνίου έχει οριστεί δικάσιμος) ζητώντας αναίρεση της δικαίωσης των συγγενών από τα διοικητικά δικαστήρια! Πόση υποκρισία αλήθεια;
Η τιμή στη μνήμη όμως των αδικοχαμένων συναδέλφων μας, δεν μπορεί να έχει μόνο συμβολικό και επετειακό χαρακτήρα, όταν μάλιστα επί της ουσίας δεν έχει αποδοθεί πλήρης δικαιοσύνη και οι ένοχοι, φυσικοί και ηθικοί, αυτής της εγκληματικής πράξης παραμένουν ατιμώρητοι. Δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, όμως. Θυμόμαστε πολύ καλά ότι οι ίδιοι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν τότε την υπόθεση χωρίς να εντοπίσουν και να οδηγήσουν τους ενόχους στη Δικαιοσύνη, οι ίδιοι- με άλλη «σημαία» σήμερα- βρίσκονται στο τιμόνι του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και ζητούν να ανοίξει και πάλι ο φάκελος. Πόση υποκρισία ακόμα;
Ανεξάρτητα ωστόσο από τον επιμερισμό ευθυνών, είναι αποδεδειγμένο ότι στο συγκεκριμένο κατάστημα σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στη δίκη για τη μοιραία εκείνη ημέρα:
- δε δόθηκε από τη Διοίκηση της MARFIN η εντολή να φύγουν οι εργαζόμενοι, όπως συνέβη σε όλα τα άλλα καταστήματα όλων των τραπεζών της οδού Σταδίου, λόγω των εκτιμήσεων για σοβαρά επεισόδια
- το υποκατάστημα δεν ήταν σωστά θωρακισμένο απέναντι σε επιθέσεις βανδάλων παρότι είχε δεχθεί και κατά το παρελθόν
- επισημάνθηκε η έλλειψη εξόδων κινδύνου και άλλες παραλείψεις που, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, συνέβαλλαν στο να χαθούν τρεις ζωές και να κινδυνέψουν δεκάδες ακόμα.
Για όλα αυτά τρία ανώτατα στελέχη της Τράπεζας, εξάλλου, καταδικάστηκαν τελεσίδικα. Γιατί τους συναδέλφους μας τους δολοφόνησε όχι μόνο ο παρακρατικός εσμός των αντικοινωνικών στοιχείων που παρείσφρησε μέσα σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση με στόχο να πλήξει την ίδια την κινητοποίηση, αλλά και η εργοδοτική αυθαιρεσία.
Για εμάς, αυτή είναι η βαριά σκιά που έμεινε από την απώλεια των αθώων συναδέλφων μας, και αυτή είναι η πρόκληση να μην συμβεί ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο στο μέλλον.
Η ΟΤΟΕ με την άμεση παρέμβασή της ζήτησε το 2010 τη λήψη των απαιτούμενων μέτρων από τις τράπεζες ώστε να προστατεύεται η ασφάλεια των εργαζομένων και απαίτησε το σταμάτημα των εκβιαστικών πιέσεων για να μη συμμετέχουν οι εργαζόμενοι σε απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις. Αυτή οφείλει να είναι και η απότιση φόρου τιμής στα αθώα θύματα από το συνδικαλιστικό κίνημα στις
τράπεζες: Ο συνεχής αγώνας για τα δικαιώματά μας, η υπεράσπιση της εργασίας, της αξιοπρέπειας, της ζωής των συναδέλφων μας!
Όσο υπάρχει έστω και μία/ένας συνάδελφος στις τράπεζες που υφίσταται την εργοδοτική αυθαιρεσία, που του απαγορεύεται το δικαίωμα στην απεργία και στη διεκδίκηση, οι νεκροί συνάδελφοί μας θα παραμένουν αδικαίωτοι!
Θεωρούμε λοιπόν ότι σε ένδειξη ουσιαστικού φόρου τιμής στη μνήμη των θυμάτων της Marfin, πρέπει με ομόφωνη απόφασή της η ΟΤΟΕ να απαιτήσει από τις τράπεζες τη θέσπιση της 5ης Μαΐου ως αργίας και ημέρας αφιερωμένης στην υγιεινή και ασφάλεια και στο δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν, να διαδηλώνουν και να αντιστέκονται σε κάθε είδους αντεργατικές πολιτικές απ’ όπου κι αν προέρχονται. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν υιοθετηθεί από την πλευρά των τραπεζών αυτή η
πρόταση, η ΟΤΟΕ πρέπει να θεσπίσει την 5η Μαΐου ως ημέρα παντραπεζικής απεργίας στη μνήμη των θυμάτων της MARFIN
Εκτός από την αυτονόητη προσπάθεια να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη τους, ας υιοθετήσουμε στην επέτειο αυτή ένα πλαίσιο δράσεων (ημερίδες, ενημερώσεις για την υγεία και την ασφάλεια, ασκήσεις εκκένωσης καταστημάτων και κτηρίων κλπ) και να κάνουμε έμπρακτα την ευχή μας πράξη.
Μέσα σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας, λόγω της πανδημίας, το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει τις απόπειρες πολιτικής τυμβωρυχίας, ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας να μην τις αντιμετωπίζει ως παρατηρητής και σχολιαστής των γεγονότων. Η υπεράσπιση των αξιών και των δικαιωμάτων μας αποτελεί τον
ύψιστο φόρο τιμής στους αδικοχαμένους συναδέλφους μας.
Είναι τώρα αδήριτη ανάγκη, με ομόφωνες αποφάσεις σαν ΟΤΟΕ να στείλουμε αποφασιστικό μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν θα επιτρέψουμε, στο όνομα μιας επίπλαστης ομοψυχίας, να καταπατηθούν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων.»