Οι Έλληνες πολιτικοί που εφάρμοσαν τα μνημόνια από το 2010 κατάφεραν να τετραγωνίσουν τον κύκλο: συμπίεσαν τη μισθοδοσία στο Δημόσιο, χωρίς όμως να απογοητεύσουν τους καλύτερους εκλογικούς τους πελάτες, δηλαδή τους δημοσίους υπαλλήλους.
Πώς πέτυχαν τέτοιο ανεπανάληπτο θαύμα; Με μια ωραία απάτη! Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξηγεί τι ακριβώς έκαναν, αν και όλοι το έχουμε καταλάβει: Παρ’ ότι το μισθολογικό κονδύλι στο δημόσιο τομέα μειώθηκε σχετικά, το πρόβλημα μετατέθηκε στο ασφαλιστικό μέσω των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, οδηγώντας σε περαιτέρω αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης σε σχέση με το ΑΕΠ, από το 2010 ως το 2015.
Για να το πούμε πιο απλά, δημόσιοι υπάλληλοι διαγράφονταν από τα κιτάπια μισθοδοσίας του κράτους, αλλά εγγράφονταν στις λίστες των συνταξιούχων και συνεχίζουν να επιβαρύνουν τους φορολογουμένους με διαφορετική ιδιότητα, δηλαδή όχι ως υπάλληλοι, αλλά ως συνταξιούχοι.
Από αυτή την όμορφη διαδικασία δήθεν εκλογίκευσης του κόστους του κρατικού μηχανισμού, το έλλειμμα του ασφαλιστικού συστήματος έχει εκτοξευθεί στα ύψη, το ΔΝΤ το χαρακτηρίζει ως μη βιώσιμο και επιμένει σε νέες περικοπές των συντάξεων.
Έτσι, οι πολιτικοί μας ίσως να απέφυγαν το... πετροβόλημα από τους δημοσίους υπαλλήλους, αφού δεν χρειάσθηκε να προχωρήσουν σε πολύ σκληρά μέτρα (μεγάλες μειώσεις μισθών, απολύσεις), αλλά συνέθεσαν μια μαγική εικόνα απατηλής δημοσιονομικής εξυγίανσης, που έχει φέρει την Ελλάδα, επτά χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο, να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο νέων μέτρων σκληρής λιτότητας.
Όπως γράφουν και οι τεχνοκράτες του Ταμείου στην έκθεσή τους, η Ελλάδα κατέγραψε μια εντυπωσιακή δημοσιονομική προσαρμογή, της τάξεως του 16% του ΑΕΠ από το 2010 έως το 2015. Παρά το γεγονός ότι παραπάνω από το μισό των ψηφισμένων μέτρων αφορούσαν σε περικοπές δαπανών, μόλις ένα τέταρτο της συνολικής προσαρμογής έγινε μέσω της περιστολής των μισθών στο δημόσιο και των συντάξεων, που αυξάνονταν ταχύτατα προ της κρίσης και τα υπόλοιπα προήλθαν από περιφερειακές περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων σε μια ρηχή φορολογική βάση.
Δυστυχώς, αν είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε ως πολίτες να ομολογήσουμε ότι αυτό το οικοδόμημα δημοσιονομικής "εξυγίανσης", που περισσότερο μοιάζει με παράγκα του Καραγκιόζη, παρά με στοιβαρή κατασκευή, το έστησαν οι πολιτικοί μας υπακούοντας στη δική μας σιωπηλή εντολή να βρουν ένα τρόπο να ξεπερασθεί η κρίση χωρίς να θιγεί το αγαπημένο μας... "Big Fat Greek State".
Οι πολιτικοί βρήκαν το κόλπο, αλλά τέτοια κόλπα έχουν πάντα κοντά ποδάρια και κάποτε έρχεται η ώρα να γίνει ο λογαριασμός...