Αναβίωση του χουντικού κατασταλτικού νομικού πλαισίου αποτελεί το νομοσχέδιο για τις «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις», που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση και πρόκειται να ψηφιστεί άμεσα.
Δεν το λένε η αντιπολίτευση και οι εφημερίδες που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση, αλλά έγκριτοι νομικοί, οι οποίοι τονίζουν ότι με διατάξεις του νομοσχεδίου επαναφέρονται σε ισχύ βασικές ρυθμίσεις του χουντικού νομοθετικού διατάγματος 794 του 1971.
Οσον αφορά τις βασικές διατάξεις του προωθούμενου νομοσχεδίου, επισημαίνουν ότι:
- Για κάθε συγκέντρωση θα απαιτείται αστυνομική άδεια και θα πρέπει να ορίζεται επίσημος «οργανωτής», που οφείλει να «συνεργάζεται άμεσα» με τον επικεφαλής αστυνομικό, να «συμμορφώνεται στις υποδείξεις του» και θα είναι αστικά υπεύθυνος για οτιδήποτε συμβεί στη διάρκειά της (§ 2.8, 3.1, 4 & 14.4).
- Οι ομάδες περιφρούρησης των διαδηλώσεων θα μετατρέπονται ουσιαστικά σε συνεργάτες των ΜΑΤ, καθώς τα μέλη τους θα είναι υποχρεωμένα να «απομακρύνουν από τον χώρο της συνάθροισης» οποιονδήποτε διαδηλωτή ζητήσουν οι αστυνομικοί
- Αφαιρείται κάθε αρμοδιότητα από τους εισαγγελείς, που στο εξής (όπως και επί χούντας) θα «ενημερώνονται» απλώς για την (επικείμενη ή ήδη συντελεσθείσα) διάλυση της συγκέντρωσης, δίχως να έχουν τον παραμικρό λόγο επ’ αυτού
- Οι δήμαρχοι θα μπορούν να ζητούν από την αστυνομία απαγόρευση συγκέντρωσης (ή εκδήλωσης σε ανοιχτό χώρο), επικαλούμενοι «κίνδυνο διατάραξης της τοπικής κοινωνικοοικονομικής ζωής»
- Η απλή συμμετοχή σε απαγορευμένη συγκέντρωση γίνεται ιδιώνυμο αδίκημα που επισύρει ποινές φυλάκισης μέχρι 1 έτος (αν είναι απόλυτα ειρηνική) ή και 2 έτη, αν «διαπιστωθεί» πρόθεση για «αλλοίωση με βιαιοπραγίες του ειρηνικού χαρακτήρα» της (απαγορευμένης) συγκέντρωσης
Σε ορισμένες περιπτώσεις το νομοσχέδιο παρέχει στην αστυνομία μεγαλύτερα περιθώρια απ’ ό,τι το χουντικό διάταγμα. Αναβιώνει ταυτόχρονα ακόμη τρία χουντικά νομοθετήματα, συνιστώντας μείζονα ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος.
Από τη στιγµή που θα ψηφιστεί και δηµοσιευτεί ο "νόµος Χρυσοχοΐδη", θα επανέλθουν σε ισχύ - µέχρι τη µελλοντική κατάργησή τους με ΠΔ - τρία χουντικά διατάγµατα που φέρουν τις υπογραφές του Παπαδόπουλου (ως «πρωθυπουργού» και «αντιβασιλέως»), του Παττακού («αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως»), του Ζωιτάκη («αντιβασιλέως») κ.λπ., βάσει των οποίων:
- Επιτρέπεται ρητά «οιαδήποτε χρήσις» πυροβόλων όπλων από αστυνοµικούς εναντίον διαδηλωτών, εφόσον η απαγορευµένη συγκέντρωση «εξελιχθή εις βιαίαν» (γενικώς), οι διαδηλωτές «εκτρέπονται εις αξιοποίνους πράξεις» (γενικώς) «ή ήρξαντο βιαιοπραγούντες κατά των ανδρών της δηµοσίας δυνάµεως» (άρθρο 1§δ του Ν.∆. 269/1972).
- Απαγορεύεται προκαταβολικά και ολοκληρωτικά η πραγµατοποίηση οποιασδήποτε «εν υπαίθρω συναθροίσεως ως και η διέλευσις κινουµένης τοιαύτης (πορείας) εντός ακτίνος διακοσίων τουλάχιστον µέτρων από της κατοικίας του Ανωτάτου Αρχοντος, ως επίσης από κτιρίων εις τα οποία εδρεύουν η Βουλή, το Υπουργικόν Συµβούλιον» κ.λπ. (άρθρο 6§6 του Ν.∆. 794/1971).
- Απαγορεύεται επίσης προκαταβολικά και ολοκληρωτικά κάθε δηµόσια συγκέντρωση ή διαδήλωση σε µεγάλο µέρος του κέντρου της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, οχτώ ακόµα σηµείων του λεκανοπεδίου (Νέο Ψυχικό, Αγία Παρασκευή, Κηφισιά, Γλυφάδα, Αγιοι Ανάργυροι, Σκαραµαγκάς, Ελευσίνα, Ασπρόπυργος) και είκοσι δύο επαρχιακών πόλεων (Αγρίνιο, Βέροια, Βό λος, Γιαννιτσά, ∆ράµα, Εδεσσα, Ηράκλειο, Γιάννενα, Καβάλα, Καλαµάτα, Καρδίτσα, Κατερίνη, Κέρκυρα, Κοζάνη, Λαµία, Λάρισα, Μυτιλήνη, Πάτρα, Ρόδος, Σέρρες, Τρίκαλα και Χανιά).
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το Β.∆. 168/1972, που επαναφέρεται σε ισχύ µε το υπό ψήφιση νοµοσχέδιο, καθορίζει λεπτοµερώς τις ζώνες όπου απαγορεύεται ρητά και µόνιµα οποιαδήποτε συνάθροιση.
