Την πορεία της Τζωρτζίνας προς τον θάνατο περιέγραψε στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου η νοσηλεύτρια του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαϊα Κυριακού», Αικατερίνη Καββαδία, την οποία «με κανονικό, σταθερό βήμα» ειδοποίησε η κατηγορούμενη για το πιο σκληρό επεισόδιο του παιδιού, εκείνο που έκοψε το νήμα της ζωής του.
Η νοσηλεύτρια κατέθεσε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο για τον «τελευταίο συναγερμό» για τη Τζωρτζίνα, εκείνον που γύρω στις 2:30 το μεσημέρι της 29ης Ιανουαρίου 2022 κινητοποίηση γιατρούς και νοσηλευτές στη δραματική προσπάθεια ανάνηψης που δεν καρποφόρησε.
«Στις 2:28 το μεσημέρια -το θυμάμαι γιατί κοίταξα την ώρα στο κινητό μου- ήρθε η μητέρα να μας ειδοποιήσει. Είχε κανονικό βήμα, σταθερό. Κοιτούσε προς εμάς. Κάποια στιγμή με είδε εκεί. Κοιτούσε γύρω γύρω, κατάλαβα ότι μας ψάχνει. Τη ρώτησα "θέλετε κάτι;" και σκεπτόμενη τα επεισόδια που έκανε το παιδί, της είπα "κάνει κάποιο επεισόδιο η Τζωρτζίνα;". Μου έγνεψε καταφατικά κουνώντας το κεφάλι της», ανέφερε η μάρτυρας γα την αρχή του τέλους του παιδιού.
Η νοσηλεύτρια περιέγραψε εκτενώς όσα συνέβησαν από εκείνη τη στιγμή και μετά ενώ μίλησε και για την εικόνα της μητέρας. Της έκανε εντύπωση η όλη στάση της σε ένα τόσο κρίσιμο περιστατικό του παιδιού της, η ψυχραιμία της. «Δεν μου έχει συμβεί ξανά αυτό που μου έτυχε εκείνη την ημέρα», τόνισε.
Όπως κατέθεσε η μάρτυρας, αμέσως μετά την ειδοποίηση της μητέρας: «Σκέφτηκα να φωνάξω τον γιατρό που ήταν δίπλα. Φώναξα την κ. Κουρούση που εφημέρευε και εγώ πήγα με τη μητέρα προς τον θάλαμο νοσηλείας του παιδιού. Φτάσαμε μαζί με τη γιατρό και μπήκαμε μαζί στον θάλαμο. Αφήσαμε απ' έξω τη μητέρα. Το παιδί το βρήκαμε όχι σε ένα επείγον επεισόδιο αλλά σε ένα σοβαρότερο επεισόδιο. Το πιο επείγον. Είχε μπλε χείλη και είχε στρίψει το κεφάλι της αριστερά. Μπαίνοντας ακούσαμε έναν ρόγχο. Είχε χαμηλές τιμές στο οξύμετρο που δεν συμβαδίζουν με τη ζωή. Άκουσα τη γιατρό να μου δίνει οδηγίες για ΚΑΡΠΑ. Ξεκίνησα συμπιέσεις και η γιατρός εξέταζε το παιδί. Ξεκίνησα τις συμπιέσεις και είπα σε συνάδελφό μου "έλα αμέσως στη θέση μου να καλέσω τη Μονάδα". Έτρεξα στο γραφείο μας και κάλεσα τη Μονάδα (ΜΕΘ). Τους είπα "ελάτε τώρα, έχουμε ανακοπή". Με το που μπήκα ξανά στον θάλαμο μπήκε και η Μονάδα. Κάνουμε ένα βήμα πίσω όταν έρχεται η Μονάδα, αναλαμβάνουν εκείνοι. Έκατσα λίγο μέσα στον θάλαμο και η συνάδελφος της Μονάδας μού ζήτησε κάποιες σύριγγες. Βγήκα από τον θάλαμο και ενημέρωσα την υπεύθυνη βάρδιας. Παρέμεινα έξω από τον θάλαμο και θυμάμαι τον γιατρό να ενημερώνει τη μητέρα τι συμβαίνει. Μετά η μητέρα είχε μεταφερθεί στο γραφείο των διευθυντών για ενημέρωση. Έμεινα πάνω μέχρι να φύγει η Μονάδα. Είχε τελείωσε η βάρδιά μου και έκατσα λίγο μήπως χρειαστεί κάτι γιατί οι συνάδελφοι έπρεπε να ετοιμάσουν το παιδί για όλα τα υπόλοιπα».
Πρόεδρος: Είναι σύνηθες να δίνει τα φάρμακα ο γονιός που συνοδεύει το παιδί;
Μάρτυρας: Οι νοσηλευτές μπορούν να χορηγούν όλα τα φάρμακα, όμως για τα παιδιά που έχουν γαστροστομία και πρέπει να πάνε σπίτι εκπαιδεύονται οι γονείς για να δίνουν τα φάρμακα και την τροφή και συνεχίζουν και όταν έρχονται στο νοσοκομείο. Ενδοφλέβια δεν τους επιτρέπεται. Η οδηγία αυτή άλλαξε την Παρασκευή το μεσημέρι και έλεγε να δίνουμε εμείς τα φάρμακα από γαστροστρομία. Η κ. Μαυρίκου έδωσε την εντολή γιατί ήθελε να είναι πιο σίγουρη ότι θα χορηγούνται σωστά τα φάρμακα γιατί το παιδί είχε κάνει κάποια επεισόδια.
Πρόεδρος: (για τον τρόπο ειδοποίησης από τη μητέρα) Την ακούσατε να φωνάζει;
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος: Όταν σας έφτασε;
Μάρτυρας: Όταν με έφτασε δεν μου μιλούσε. Της είπα εγώ «θέλετε κάτι;». Τη ρώτησα αν «κάνει το παιδί επεισόδιο» και έκανε ένα καταφατικό νεύμα με το κεφάλι.
Πρόεδρος: Ήταν ανήσυχη;
Μάρτυρας: Όχι. Από την αντίδραση της μητέρας δεν είχα καταλάβει ότι ήταν κάτι τόσο επείγον…
Πρόεδρος: Θυμάστε να σας λέει η μητέρα «τρέξτε»;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι να μας λέει κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Εκείνη την ώρα που μπήκε στον θάλαμο θυμάστε να φώναξε κάτι σε εσάς ή στη γιατρό;
Μάρτυρας: Όχι δεν φώναξε κάτι. Στεκόταν. Αριστερά στο κομοδίνο βρισκόταν η ambu και έκανε κίνηση να μας τη δώσει. Επίσης, θυμάμαι ότι έβγαλε ένα μικρό μηχάνημα σαν ποντίκι και το ακούμπησε στη καρδιά του παιδιού. Τη διέκοψε η γιατρός και της είπε να περάσει έξω.
Πρόεδρος: Μήπως φορούσε μάσκα και δεν μπορούσατε να καταλάβετε τι έλεγε;
Μάρτυρας: Την κρατούσε στα χέρια, δεν την φορούσε.
Πρόεδρος. Θυμάστε αν ακούσατε κάποιον άλλον ήχο;
Μάρτυρας: Δεν ακούγαμε τίποτα. Συνειδητοποίησα μετά ότι δεν ακούγαμε το οξύμετρο, το οποίο χτυπάει δυνατά όταν κάτι δεν πάει καλά.
Πρόεδρος: Αυτό έχει κουμπάκι σίγασης;
Μάρτυρας: Ναι έχει ένα κουμπί που το πατάς για σίγαση αλλά επανέρχεται μετά από δύο λεπτά και πρέπει να το ξαναπατήσεις.
Πρόεδρος: Το οξύμετρο ήταν συνδεδεμένο;
Μάρτυρας: Ναι, στο χεράκι ή στο πόδι του παιδιού.
Πρόεδρος: Αν δεν πιάνει καλά τι δείχνει το οξύμετρο;
Μάρτυρας: Σφίξεις που δεν είναι αντιπροσωπευτικές. Όμως εμείς μετράμε και με πιεσόμετρο, με ακουστικά και με ψηλάφηση για να δούμε αν πάει σωστά. Το πρωί που είχαμε πάει δούλευε κανονικά το οξύμετρο. Κάνει έναν ήχο που ακούγεται μέχρι τη στάση των νοσηλευτών.
Πρόεδρος: Kατά τη διάρκεια της ανάνηψης βγαίνατε έξω από τα θάλαμο; Η μητέρα πού βρισκόταν;
Μάρτυρας: Απέναντι από τον θάλαμο ή περπατούσε στον διάδρομο. Εκεί έχει έναν χώρο αναμονής, είχε το κινητό στα χέρια και μιλούσε πολύ.
Πρόεδρος: Σας πλησίασε κάποια στιγμή να ρωτήσει;
Μάρτυρας: Εμένα όχι.
Πρόεδρος: Θυμάστε πώς ήταν η κατάσταση της κατηγορούμενης καθ' όλη αυτή τη διάρκεια;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι να μας ρώτησε κάτι. Την είδα μετά στο γραφείο των διευθυντών. Μιλούσε στο κινητό και έκλαιγε, πιθανόν να μιλούσε στον πατέρα της γιατί άκουσα να λέει «μπαμπά σε κλείνω». Τη ρώτησα αν χρειαζόταν κάτι από εμάς και μου είπε «όχι».
Πρόεδρος: Καθ' όλη τη διάρκεια που ήσασταν στο νοσοκομείο ακούσατε κάποιο παράπονο, κάποια διαμαρτυρία από τους γονείς;
Μάρτυρας: Όχι, δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Τον πατέρα τον είδα το πρώτο βράδυ, με τη μητέρα δεν είχα πει κάτι παραπάνω. Ο μπαμπάς, μετά την ανακοπή, ήρθε και πλησίασε αμέσως τη μητέρα, γονάτισε και έκατσε κοντά της και μιλούσαν.
Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο.
πηγή: ΑΠΕ
