Έναν αυτόνομο αμυντικό βραχίωνα που θα λειτουργεί σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ προτείνει για την Ευρωπαϊκή Ένωση ο Νίκος Δένδιας.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας μιλώντας στην DW από τη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο αναφέρθηκε στην Ουκρανία αλλά και στην κατάσταση στη Γάζα ενώ υπεραμύνθηκε τις απόφασης που έλαβε η Ελλάδα να πρωτοστατήσει στις επιχειρήση Aspides στην Ερυθρά Θάλασσα
Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Δένδια στην DW
-Ήρθατε στο Μόναχο από τις Βρυξέλλες, από τη σύνοδο υπουργών Άμυνας της ΕΕ. Θα ήθελα να μας πείτε για τη γερμανική πρωτοβουλία της αντιπυραυλικής άμυνας. Πώς την βλέπει η ελληνική πλευρά, γιατί συμμετέχει η Ελλάδα;
Η Ελλάδα έχει μια πολύ σαφή αντίληψη συμμετοχής στις αμυντικές πρωτοβουλίες των κρατών-μελών της ΕΕ και γενικά των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Θεωρούμε δηλαδή ότι θα πρέπει να είμαστε τμήμα των λύσεων των προβλημάτων και να μην απέχουμε από αυτά. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, βλέπουμε πίσω από αυτό μια προστασία απέναντι σε υπάρχοντες τωρινούς, αλλά και μελλοντικούς κινδύνους.
Θα θέλαμε να είμαστε στελέχη της ομάδας αυτής που επεξεργάζεται τις πιθανές λύσεις. Από το γεγονός δε ότι επέλεξε και η Τουρκία να είναι μέλος αυτής της προσπάθειας, υπό την ιδιότητά της ως χώρας-μέλος του ΝΑΤΟ και λαμβάνοντας υπόψη ότι οποιαδήποτε χώρα που είναι μέλος αποκτά πλέον δικαίωμα βέτο, έναντι χωρών που θα επιδιώξουν να προσχωρήσουν στην Πρωτοβουλία, καταλαβαίνετε...
Αν όλα αυτά τα συνδυάσετε για την Ελλάδα και τη δική της αμυντική πολιτική, η συμμετοχή στην προσπάθεια ήταν κάτι το απολύτως ενδεδειγμένο.
Επιχείρηση IRINI, ASPIDES
-Γίνεται πάρα πολύς λόγος σε αυτήν την Διάσκεψη Ασφάλειας για την άμυνα, για την αμυντική προστασία της ΕΕ και οι ομιλητές σημειώνουν ότι η ΕΕ δεν έχει ακόμα φτάσει στο σημείο να έχει μια δική της αυτόνομη αμυντική πολιτική, και να εξαρτάται πάντα από τις διαθέσεις των Η.Π.Α. Βλέπετε εκεί εσείς μια έλλειψη;
Κατ' αρχάς είμαι φανατικός οπαδός της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Θεωρώ λοιπόν ότι τελικά η ΕΕ πρέπει να αποκτήσει το δικό της αυτόνομο αμυντικό βραχίονα. Έναν βραχίονα, ο οποίος βεβαίως θα είναι συμβατός και θα συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ.
Δηλαδή η Ευρω-Ατλαντική προοπτική για την ΕΕ είναι κάτι το οποίο υπάρχει και το οποίο πρέπει να περιφρουρήσουμε. Από εκεί και πέρα, όμως, η Ελλάδα πάντοτε όχι απλώς συμμετέχει, αλλά προσπαθεί και να δημιουργήσει μια ενιαία αμυντική συνείδηση στην ΕΕ.
Θέλω να σας θυμίσω την επιχείρηση IRINI, στις ακτές της Λιβύης. Η Ελλάδα ήταν από τις χώρες που κυρίως - τότε ήμουν υπουργός Εξωτερικών - την εισηγήθηκαν. Όπως εισηγήθηκε επίσης τη νέα επιχείρηση ASPIDES - πάλι με ελληνικό όνομα και δεν είναι τυχαίο αυτό - στην Ερυθρά Θάλασσα, για να προστατευθεί η ελευθερία της ναυσιπλοΐας, η οποία είναι απαραίτητη για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Ένα πολύ μεγάλο τμήμα του εμπορίου της ΕΕ περνάει μέσα από το Σουέζ.
Εμείς πιστεύουμε βαθιά, λοιπόν, αυτό που παραδείγματος χάριν και η Γαλλία πιστεύει, μαζί με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ότι η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει έναν αμυντικό βραχίονα. Ξαναλέω όμως: Έναν αμυντικό βραχίονα ο οποίος θα συνεργάζεται με το ΝΑΤΟ, θα συνεργάζεται με τις ΗΠΑ, θα συνεργάζεται με το Ευρω-Ατλαντικό πλαίσιο αμυντικών διεργασιών. Όμως, πρέπει να μπορεί και μόνη της η Ευρώπη, εάν χρειαστεί.
- Βλέπετε όμως τώρα και στην περίπτωση της Ουκρανίας, υπάρχει κόπωση στις χώρες της ΕΕ. Υπάρχουν και ο παράγων των οικονομικών δυσκολιών. Δεν δίνουν οι εταίροι, οι ευρωπαίοι, πάρα πολλά χρήματα και υλικό το οποίο χρειάζεται η Ουκρανία. Από την άλλη πλευρά και οι Η.Π.Α. έχουνε πρόβλημα στο να εγκρίνουν αυτό το περίφημο πακέτο. Άρα πού ακριβώς οδεύουμε;
Κατ' αρχάς οι ΗΠΑ είναι σε μια προεκλογική χρονιά. Κάθε χώρα σε προεκλογική περίοδο έχει ιδιαιτερότητες, να μην αναφερθώ σε αυτές. Όσον αφορά την Ευρώπη, νομίζω ότι τα 50 δισ. τα οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι θα πρέπει να δοθούν για να βοηθηθεί η Ουκρανία, είναι ένα πολύ μεγάλο ποσό.
Αλλά επαναλαμβάνω, πρέπει όλα να τα βλέπουμε στην προοπτική τους. Έστω και αν φαίνεται ότι είναι πολλά τα χρόνια, το ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι ένα εγχείρημα λίγων δεκαετιών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε να ωριμάσει. Αυτή τη στιγμή κάνουμε ό,τι μπορούμε μέσα στο πλαίσιο που μπορούμε. Και η Ελλάδα κάνει το καθήκον της ως χώρα-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
