Της Ίνες Πολ
Αρχισυντάκτριας της Deutsche Welle
Το δικαίωμα στο να διαδηλώνει κανείς απολαμβάνει στη Γερμανία υψηλής προστασίας. Μόνο κάτω από εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί αυτό να περιοριστεί. Ανάλογα και η δημοκρατία μας θα πρέπει να αντέχει στο να ακούγονται π.χ. στους γερμανικούς δρόμους και συνθήματα, τα οποία στη βάση τους είναι αντιδημοκρατικά. Όπως για παράδειγμα το χοντροκομμένο «έξω οι ξένοι».
Η χώρα μας διδάχθηκε με επώδυνο τρόπο από τη ναζιστική δικτατορία, μέχρι πού μπορεί να οδηγηθεί η κατάσταση, όταν το κράτος κλείνει τα στόματα των επικριτών του και απαγορεύει διαδηλώσεις στους δρόμους. Για το λόγο αυτό είναι αυτονόητο να μπορούν να διαδηλώνουν επικριτές της κυβέρνησης Μέρκελ ή να διατρανώνουν το θυμό τους εξοργισμένοι Παλαιστίνιοι στη Γερμανία μπροστά από την αμερικάνικη πρεσβεία με αφορμή τη σχεδιαζόμενη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.
Η χώρα των δραστών δεν μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει
Η ιστορία μας ωστόσο δεν μας δίνει όμως το δικαιώμα να επιτρέπουμε τα πάντα άνευ ορίων. Το αντίθετο μάλιστα. Η Γερμανία είναι υπεύθυνη για την εξόντωση τουλάχιστον έξι εκατομμυρίων Εβραίων, ανεξάρτητα του πόσο πίσω στο χρόνο είναι το Ολοκαύτωμα,. Η Γερμανία έχει την υποχρέωση να στρατεύεται στο διηνεκές υπέρ του αγώνα κατά του αντισιμιτισμού. Η χώρα των δραστών δεν έχει το δικαίωμα να κάνει πως δεν βλέπει. Πουθενά στον κόσμο, αλλά πρώτα από όλα στην ίδια τη χώρα.
Για το λόγο αυτό δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτό να καίγονται σημαίες με το αστέρι του Δαυίδ. Άνθρωποι που εδώ αναζητούν καταφύγιο, που θέλουν στη Γερμανία να βρουν μια καινούργια πατρίδα, θα πρέπει να σέβονται αυτό τον κανόνα. Στην κοινότητα αξιών μας υπάρχουν θεμελιώδεις αξίες, που είναι αδιαπραγμάτευτες.
Η Γερμανία χώρα υποδοχής μεταναστών
Σε άλλες χώρες ενδέχεται να συνηθίζεται να καίγονται σημαίες για να απαξιώνεται ο αντίπαλος. Το γερμανικό σύνταγμα διαπνέεται όμως από την υποχρέωση σεβασμού απέναντι στον άλλο και την προστασία των μειονοτήτων. Ακόμα και εάν η πράξη αυτή δεν αξιολογείται από το Ποινικό Δίκαιο ως ιδιαίτερα σημαντική, ωστόσο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό να καίγονται τουρκικές, ρωσικές, αμερικανικές ή σαουδαραβικές σημαίες. Ανεξάρτητα από το πόσο επικριτικός μπορεί να είναι κανείς απέναντι στις κυβερνήσεις των χωρών αυτών.
Η συμβίωση σε μια χώρα υποδοχής μεταναστών, όπως είναι η Γερμανία, έχει μέλλον μόνο εάν δεν ξεχάσουμε τα διδάγματα της ιδιαίτερης ιστορίας μας. Και όποιος δεν δεσμεύεται από αυτή την κληρονομιά, δεν έχει μέλλον εδώ. Και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.