Οι κρίσεις στον Καύκασο, την Ουκρανία και την Μέση Ανατολή έχουν ανεβάσει για μία ακόμα φορά το θερμόμετρο στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Οι δύο χώρες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν βρεθεί πολλές φορές σε αντιπαράθεση.Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Τουρκία προσπάθησε να γίνει προστάτης των σε μεγάλο βαθμό μουσουλμανικών, τουρκόφωνων δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας.
Η Άγκυρα και η Μόσχα υποστήριξαν επίσης αντίθετες πλευρές στην σύγκρουση μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.Στον πόλεμο στην Τσετσενία η Ρωσία κατηγόρησε την Τουρκία για την υποστήριξη αυτονομιστών ανταρτών.
Η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία άλλαξε ριζικά την ισορροπία δυνάμεων γύρω από την Μαύρη Θάλασσα, με την Μόσχα να ενισχύει τις ναυτικές δυνατότητες γύρω από την χερσόνησο. Ταυτόχρονα, σημειώθηκε και η επεκταση της ρωσικής παρουσίας στην Συρία. Οι δύο αυτές κινήσεις άλλαξαν τα δεδομένα καθώς η Τουρκία αντιμετωπίζει τώρα την προοπτική της περικύκλωσης από την ρωσική ναυτική δύναμη.
Επιπλέον, η αυξανόμενη βία κατά μήκος της γραμμή επαφής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και των συνόρων Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν απειλεί να σύρει την Ρωσία και την Τουρκία σε μια σύγκρουση δι’ αντιπροσώπων. Παράλληλα οι προσπάθειες της Μόσχας να σύρει το Μπακού μακριά από την ευθυγράμμισή του με την Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει γίνει με γνώμονα την ενέργεια, δεν έχουν βοηθήσει.
Πλέον, η Τουρκία βλέπει την επέκταση της ρωσικής δύναμης ως απειλή τόσο για την ίδια όσο και για την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων.Η προσάρτηση της Κριμαίας κλιμάκωσε την απειλή που αντιμετωπίζει η Τουρκία από τον βορρά, ενώ οι συριακές και κουρδικές συγκρούσεις έχουν δημιουργήσει μια ανοιχτή πληγή στα ανατολικά της σύνορα.