Μετά τη δημοσιοποίηση των απολογιών του εκδότη Παναγιώτη Μαυρίκου και του δημοσιογράφου Παν. Μουσά, συνέχεια στην υπόθεση των "εκβιαστών δημοσιογράφων" δίνει η δημοσιογράφος της ΕΥΔΑΠ Αμαλία Κάτζου, η οποία είχε καταγγείλει ότι εκβιαζόταν για να μοιράζει διαφημίσεις σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Σε γραπτή δήλωση εξηγεί το ρόλο της και απαντά εμμέσως στους ισχυρισμούς των δύο κατηγορουμένων. Επισημαίνεται ότι στην απολογία του ο Π. Μαυρίκος υποστηρίζει ότι Μουσάς-Κάτζου αποτελούσαν "δίδυμο", ενώ ο Μουσάς ισχυρίζεται ότι η συνάδελφος του προαπάθησε να τον "παγιδεύσει".
Η δήλωση της κ. Κάτζου έχει ως εξής:
“Είχα ηθικό καθήκον να σιωπήσω, στον καταιγισμό δηλώσεων-σχολίων κ.λπ., με στόχο την αποδόμηση της προσωπικότητάς μου, κυρίως ως υπερασπιστική επιλογή κατηγορουμένων για την υπόθεση του εκβιασμού μου και άλλα βαριά εγκλήματα, για να μην επιβαρύνω τη δυσχερή θέση των κατηγορουμένων, μέχρι την απολογία τους στη Δικαιοσύνη.
Μετά, όμως, την έκδοση της 1ης απόφασης της Δικαιοσύνης, την 26.2.2016, για την προσωρινή κράτηση και την επιβολή αυστηρών περιοριστικών όρων, θεωρώ αναγκαίο να σημειώσω ότι:
– Η προσφυγή μου στο Τμήμα Εκβιαστών της Ασφάλειας Αττικής, ήταν η μόνη και υποχρεωτική επιλογή, όταν οι εκβιαστές μου με είχαν οδηγήσει σε καταναγκαστική κατάσταση, με αποκορύφωμα την απειλή για τη ζωή της 13χρονης κόρης μου.
– Η εξιχνίαση της σοβαρής και πολύπλοκης αυτής υπόθεσης ήταν δυνατή μόνο με την απόλυτη συμμόρφωσή μου στις οδηγίες των έμπειρων Αξιωματικών του Τμήματος Εκβιαστών, μεταξύ των οποίων και η επίδειξη φιλικής συμπεριφοράς κατά τις συναντήσεις και συνομιλίες μου με τους εκβιαστές.
Με, δήθεν, αφορμή φράσεις και λέξεις φιλικές και της καθημερινότητας, που χρησιμοποίησα σε συνομιλίες μου με τους εκβιαστές, επιχειρήθηκε σπίλωσή μου και, ταυτόχρονα, κλονισμός της αξιοπιστίας μου, με την αήθη και ψευδέστατηαναφορά συγκεκριμένου κατηγορουμένου, ότι δήθεν είχα «ερωτική σχέση» με τον προφυλακισθέντα εκβιαστή μου, περί «κοινωνικοπολιτικής θέσης μου» κ.λπ.
– Θλίβομαι βαθύτατα για το γεγονός ότι οι εκβιαστές μου έχουν την ιδιότητα του δημοσιογράφου και για την «υπερασπιστική» αυτή επιλογή τους.
Δεν λυπάμαι, όμως, για τις βαριές κατηγορίες της Ελληνικής Δικαιοσύνης σε βάρος τους, γεγονός από το οποίο προκύπτει και η βαρύτητα των εγκλημάτων τους.
Απ’ την απόφαση της Δικαιοσύνης, για την προσωρινή κράτησηκαι την επιβολή αυστηρών περιοριστικών όρων, ασφαλώς και ικανοποιήθηκα, όπως, υποθέτω, και όλοι οι συνάδελφοί μου, αλλά και η κοινή γνώμη.
Και εάν, τελικά, η πρωτοβουλία μου αυτή οδηγήσει στην εξάρθρωση και όλων των όμοιων κυκλωμάτων, που λυμαίνονται το χώρο της δημοσιογραφίας, θα αισθανθώ απόλυτα δικαιωμένη.
Είμαι βέβαιη ότι «το απόστημα έσπασε».
